"Lütfen ağlama." Jimin arabaya bindiğinden beri Jumgkook ile konuşmamıştı. Sadece olduğu yerde ağlıyor tek kelime etmiyordu. Neden böyle şeyler onun başına geliyordu? "İçim acıyor Jimin, lütfen." Jungkook'ta ağlayacak gibi hissediyordu.
Taehyung Jimin'i üzmüştü ve Jungkook onun yanında olacağına Jimin'den en uzağa gitmişti. Koskoca 8 ay arkadaşlarını ve Jimin'i bir kere aramamıştı. Onu merak etmiş miydi? Evet çok etmişti ama sormamıştı.
Korkaktı. Kaçmak bir çözümdü o an için ve o da bunu yapmıştı. Ne kadar mantıklıydı? Değildi. Kendi de bunu fark ettiğinde her şey için çok geçti. Dönmek için korkuyordu bu kez.
"Sana yemin olsun Jimin ona bunu ödeteceğim." Jungkook onun saçını okşamak için hamlede bulunduğunda Jimin sertçe elini ittirdi. Jungkook içinin parçalandığını hissetti. Elini çekti sessizce. O an kendi acısını, pişmanlığını içine attı.
"Değmez Jimin. Döktüğün her gözyaşına yazık." Jimin burnunu çekti. "Senin için ağladığımda da öyle demişlerdi." Dedi. Ne kadar da ağır bir cümleydi bu böyle? Jungkook için ağlamaya değmez miydi gerçekten. Bu kadar mı önemsizdi.
Oysa sadece bir teselliydi bu. Jimin onun arkasından ağlarken Jungkook kendini yiyip bitirmişti ama bu kimsenin umrunda değildi çünkü giden, terk eden taraf Jungkook'tu.
"Kimse için değmez ağlamaya." Diyebildi sadece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lie- Jikook ✔️
FanfictionAynı arkadaş grubunda olan Taehyung ve Jimin aynı kişiden hoşlanmışlardı. Taehyung arkadaşlıklarını bozacağını söylediğinde Jimin kaybetme korkusuyla Jungkook'tan uzak duracağına yemin etti ama sonuçta Jungkook tarafından böyle bir durum yoktu. O he...
