မိုး....နင်မလားဟင်...နင်မိုးခါးမလား...
ထိုကောင်မလေးဟာ အရူးမတစ်ယောက်လိုမျိုးပင်
မိုးခါးလန့်ကာ သူမအရှေ့ကလူကိုကြည့်တော့
ဘယ်...ဘယ်သူလဲ...
မိုးရယ်...နင်ငါ့ကိုကယ်ပါ...ငါလေ...
ဟင်...
မိုး အရှေ့က သူတောင်းစားသဖွယ်ငိုသည်းကာ
ကယ်ဖို့သာ တောင်းဆိုနေတဲ့ကောင်မလေးကိုနားမလည်ပါ....
မိုးရယ် ငါပါ...အီးဟီး ဖြူစင်ပါ...ငါ့ကိုကယ်ပါနော်
ငါအရမ်းကြောက်နေပြီ....
ဟင်...ဖြူ...ဖြူစင်...ဘယ်လိုဖစ်တာလဲ....
လောလောဆယ် ဒီကနေ အရင်သွားကြမယ်...
အင်းအင်း....
မိုးခါးလည်း ဖြူစင်ဆွဲခေါ်ရာကို ခပ်မြန်မြန်လိုက်သွားလိုက်သည်....သူမနားမလည်ပါ....ဖြူစင်ကို ဒီလိုဖစ်စေတဲ့ထိ ဘာကခြောက်လန့်နေတာလဲဆိုတာပင်...
ရရဲ့လား ဖြူစင်...ဘယ်လိုဖစ်တာလဲ သူငယ်ချင်းရယ်
ဟင့်...မိုးငါအရမ်းကြောက်တာဘဲ သူငယ်ချင်း...
အမေနဲ့အဖေက ငါ့ကို ချုပ်နှောင်ထားတယ်
ဘယ်မှမသွားရအောင် အခန်းထဲပိတ်ထားတာ
ရွာမှာနေတာ ငါထွက်ပြေးဖို့ လူတစ်ယောက်က ကူညီတော့ အမေတို့က သူတို့ကိုသတ်ပစ်လိုက်တယ်
ဘယ်လို
အီးဟီး ငါကြောက်တယ် ...ငါမရမကထွက်ပြေးရခဲ့တာ နောက်ဆုံး နင့်ကို အဲနေရာမှာရှာတွေ့တာဘဲ ...ငါ့ကိုကယ်ပါနော်...မိုးခါးရယ် နော်....
အင်းပါ...စိတ်အေးအေးထား...
ငါနဲ့အတူလိုက်ခဲ့နော်....ခနတစ်ဖြုတ်ငါ့အိမ်မှာနေပေါ့
ကျေးဇူးပါ သူငယ်ချင်းရယ်...
မိုးခါးလည်း ဖြူစင်ကိုနှစ်သိမ့်ကာ ဘုတ်သိုက်နေတဲ့ဆံပင်တွေကို ကောင်းကောင်းဖီးပေးပြီး ရေချိုးစေကာ သူမအဝတ်စားတွေကိုဘဲ ဝတ်စေသည်
ဖြူစင်အကုန်သန့်ရှင်းစွာဝတ်ဆင်ပြီးထွက်လာတော့
ဟာ လှလိုက်တာ အခုမှဘဲ လှသွားတယ်
ကျေးဇူးပါ သူငယ်ချင်းရယ်
မလိုပါဘူး ...တော်သေးလို့ ဒီနေ့အလုပ်ပိတ်တာ
မဟုတ်ရင် နင်နဲ့ဆုံရမှာမဟုတ်ဘူး....
အမေက ဆိုင်သွားစောင့်တာလေ....
ညကျရင် အမေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်...
