Es: Marina "Geçmişin Sırları"

3. Bölüm

Evvveeeeettt sınavlar felan hepsi bahane bizim bölümler şahane. Bence ikinci yazdığım kitaba göre güzel gidiyor kitap. Sonunda güzel olması dileğiyle. Tekrar iyi okumalar.

Şarkılar; Yaşar, Kumralım

🌪️

Geçmişten alıntı...

"Canım, sen niye boyamıyorsun resmini?" Camda ki bakışlarını önüne çevirdi Yeşil. Öğretmeni gülen bir suratla ona bakıyordu.

"Öğretmenim sizce de çok saçma değil mi? "

Öğretmeni bu durumu garipsemişti.

"Ne garip olan?"

Yeşil hiç beklemeden cevap verdi.

"Rengi sabit olan şeyleri neden farklı renklere boyayalım ki? Ne de olsa gerçek hayatta ki rengi değişmiyecek."

Öğretmeni bu cümlesine şaşırmıştı. Daha bu yaştaki kızdan böyle bir cümle kurmayı beklemiyordu. Daha 8 yaşında, ikinci sınıf öğrencisi,olmasına rağmen bu kadar mantıklı konuşması aklı hayale sığmazdı. Zeki bir çocuk olduğunu ilk geldiğinde, okumayı ve yazmayı hızlı sökmesinden anlamıştı. Ama bu kadarını beklemiyordu.

"Olur mu hiç öyle? Herkesin bir hayal dünyası vardır. Seninde kendine özgü vardır. " Öğretmenin Yeşil'e umutla bakıyordu.

Yeşil öğretmenin dediklerine dudak büzerek karşılık verdi. Başkası öğretmene seslenince öğretmen, diğer öğrencisinin yanına gitti. Öğretmeninin gittiğini gören Yeşil bakışlarını tekrar cama çevirdi. Eğer şuan yetimhane de olsaydı, odasında yatağın üzerinde ders çalışırdı. Ders yapmak dışında kitap okumayı da çok seviyordu. Diğer yaşıtları gibi bir çocuk olmamıştı hiç bir zaman.

Yağan yağmura tekrar baktı Yeşil. Yağmuru çok severdi. Ama kara bulutlardan nefret ederdi. Yağmurdan sonra ortaya çıkan gökkuşağını da çok severdi, yağmur yağdıktan sonra burnuna gelen toprak kokusunu da. Zaten sonbahar aylarında doğmuştu. Yağmurun yağması ve yağmurun sesi ona huzur verirdi. Hatta onun için bir ninniden farkı yoktu.

Camdan bakarken bir binanın altında, soğuktan üşüyen titreyen ama inatla okul binasına bakan bir çocuk vardı. Yeşil çocuğu görünce neden buraya baktığını sorguladı. Çocuk ona baktığını görünce tir tır titremesine rağmen kıza gülümsedi.

Yeşil, çocuğun gülümsediğini görünce karşılık olarak tebessüm etti. Sarı saçları, mavi gözleri ve esmer tenini seçebiliyordu uzakta olsa.

Çocuk kıza baktığında ilk gördüğü şey mavi ve yeşil karışımı gözleriydi. Koyu kestane saçları uzaktan siyah gibi gözüküyordu. Gülümsediğini görünce havanın soğuk olmasına rağmen içi ısınmıştı. Kızı her gün takip ediyordu. Yetimhane çıkışında, okul çıkışında, havanın güzel olduğu zamanlar bahçeden bakardı. O kızı kardeşi gibi görüyordu. İçini ısıtan gözleri vardı. Onunla yan yana olmak istiyordu.

Yeşil çocuğa bakıp üstünün ıslandığını görünce, hastalanacağını düşünerek endişelenmişti.