Till our paths cross, on the other walks of our lives

Chapter 3

I was at the car papuntang school, I wasn't feeling well too. Maybe kasi nag pa ulan ako lastnight.

"Ara ija nandito na tayo" pukaw sakin ni manong. "papasok na po ako, thankyou po sa pag hatid" saad ko.

Tinignan ko ang oras at hindi pa naman ako late kaya pumunta muna akong cafeteria para kumain, agad akong bumili.

"Ang kunti mo kumain" biglang saad ng tao sa harapan ko, inangat ko naman ang paningin ko at nakita si Yuhan. "masama pakiramdam ko wala akong gana kumain." Sagot ko sakanya at nakita siyang umupo sa harap ko.

"Bat kapa pumasok? E masama pakiramdam mo?" tanong niya habang iniinom yung juice niya. "Boring sa bahay" sagot ko naman sakanya

Saglit naman siyang natahimik at tinitigan ako.

"Do you want to go somewhere?" tanong niya. Napatingin naman ako sakanya "saan?"

Tinignan ko uli yung oras "makaka labas paba tayo?" he gave me a smirk and said "oo, ano g?"

Agad kung inubos ang pag kain ko at pumunta na kaming parking lot, one absent won't hurt right? I wanted to try this too.

"Where are we going?" I asked him habang nag mamaneho na siya palabas ng school. "I don't know too, gusto mo mag dagat? I know a café malapit lang sa dagat." Saad niya.

"I didn't know you're into beach or somewhere na tahimik." Saad ko sakanya in a joke way. he smiled "Now you know, pag kasama ko kaibigan ko tumatambay lang kami sa bahay playing instrument but when i'm alone pumupunta ako minsa sa dagat." Mahaba niyang saad.

I smiled. "what instrument do you play?" I asked. "guitar, kumakanta din ako" sagot niya "wow I would like to hear you sing next time"

I was suddenly interested in him, he was just different than what I expect, I wanted to know him more.

"anyways, how old are you? Bakit nakakapag drive kana" tanong ko sakanya "I'm 18, I stopped studying for one year, lumipat kasi kami dito nag sisimula na yong s.y hindi pala pweding humabol kaya walang choice sila mom kundi tumigil ako" sagot niya

Natawa naman ako kunti "tinanong kolang naman ilang taon kana haba ng sagot mo" biro ko sakanya.

Natatanaw kuna ang dagat at doon ko nalaman na malapit na kami "Let's grab something to eat before we go directly to the beach" bigla niyang sambit "yea sure, anything basta no peanut haa?" mahinhin na tugon ko.

"Yea I know" sagot niya. Nag taka naman ako kung bakit alam niya pero hindi kuna tinanong.

"we're here" saad nya at binuksan ang pinto ng car niya para sakin. Pumasok na kami at nag order.

"Goodmorning po nay, the usual po" rinig kung saad niya at kinindatan yung cashier nila.

Napatawa naman ako kasi parang kinilig si nanay. "dito ba kayo kakain ijo?" tanong ni nanay "nako hindi po takeout lang nay" sagot naman ni yuhan.

Umupo lang muna kami at nag antay sa order namin "palagi kabang pumupunta dito? Parang close na close muna si nanay" pagtataka kung tanong sakanya "dito talaga ako bumibili pag tumatambay ako sa dagat.

Mayamaya bumalik na si nanay na may dalang supot "ito na yuhan" saad ni nanay. Tinanggap naman ni yuhan yun at nag paalam na kaming umalis.

Nag lakad lang kami kasi malapit lang naman daw. May natanaw akong bench at dun kami umupo hindi din naman mainit kasi merong malaking umbrella yung bench, binigay niya din sakin yung pagkain ko at kumain lang kami habang tinatanaw yung dagat.

"Tell me about yourself, para mas makilala naman kita" saad ko sakanya. Nag isip naman siya saglit bago ako sagutin. "ano ba gusto mong malaman? Yung mama ko Teacher si papa naman Engineer, may kapatid ako babae mas bata akin." Sagot niya naman sakin "Close ba kayo ng parents mo?" tanong ko sakanya habang kumakain.

"Oo naman, ikaw ba? Malapit kaba sa mga magulang mo?" tanong niya pabalik sakin "Hindi masyado, palagi silang wala sa bahay kaya madalas lang kaming mag usap" kumunot naman yung noo niya at hindi na nag tanong.

"Tara doon, gusto moba basain yung paa mo?" napatawa naman ako "bakat ba palaging tanong yung lumalabas dyan sa bibig mo" naka titig lang siya sakin habang tumatawa naman ako. "damn, so pretty" nabigla naman ako sa sinabi niya "tara na nga, ang dami mong alam" saad ko sakanya at nauna na narinig ko pa siyang tumawa.

Napansin ko nalang na naka ngiti na pala ako. Why the hell! bakit ako naka ngiti???!

He was playing with the sand kaya kinuhanan ko siya ng litrato habang nakatalikod siya, napatawa nalang ako kasi ang laki niyang lalaki pero parang bata siyang tignan kasi nag lalaro sa buhangin.

I've never really expect na ganito siya, ang snob niya kasing tignan tsaka halatang may kaya sa buhay, parang ang arte din pero based on what I am seeing right now he's fine.

Di nag tagal nag desisyon na kaming umuwi kasi baka maabotan pa kami ng gabi "Yuhan" tawag ko sakanya nang papasok na sana siya sa kotse niya "hmm?"

"Thankyou for today" saad ko at ngumiti, ngumiti naman siya pabalik at sumakay na sa kotse inantay ko muna na maka alis siya bago ako pumasok.

After taking a bath kinuha ko yung phone ko para tignan kung may nag message nang maalala ko yung pic, naisipan kong i story yun sa IG hindi din naman kita yung mukha ni yuhan kasi nakatalikod siya.

Nilagyan ko ng text at yung nakasulat "Thankyou for today @yuhan_guevarra" maliit lang yun na hindi mo mapapansin.

Dahil sa pagod agad naman akong nakatulog at hindi na naka kain ng dinner.

____________________________________________________________