Een zucht verlaat mijn lippen zodra ik de winkel uitstap. Ik ben in de war. Daan heeft zijn nummer in mijn telefoon gezet en wilt dat ik hem app maar ondertussen was het vrij duidelijk dat hij met zijn vriendinnetje was. En wat moet ik hem überhaupt sturen. Hij vond het blijkbaar ook leuk op het feestje anders wou die mijn nummer niet. Misschien wilt hij gewoon vrienden met me zijn. Ondertussen kom ik langs de starbucks en besluit dat ik wel een koffie verdien. Ik loop naar binnen en bestel mijn favoriete drankje.
Ik neem plaats achterin de winkel en pak mijn telefoon. Ik begin een berichtje naar Daan te typen.
*hey, Michelle hier*
Is dit niet te vroeg? Ik heb pas net zijn nummer. Mijn vinger blijft hangen boven het verzenden knopje. Ach, waarom ook niet. Ik druk op verzenden en leg mijn telefoon op de tafel.
"Hey, Daan hier." Ik draai me om. Daar staat hij, zonder 'lieverd'. Ik glimlach.
"Hey, kom zitten." Ik zie Daan twijfelend kijken. Lekkere actie weer Mies, hij wilt natuurlijk niet bij je zi-
"Ja, lijkt me leuk." Daan neemt plaats en glimlacht naar me.
"Is uhm, dat ene meisje-"
"Charlotte" Helpt Daan me.
"Ja, Charlotte. Is ze al naar huis?" Daan grinnikt even.
"Ik dacht dat je ging vragen of ze mijn vriendin was. Maar ja, ze is al naar huis." Ik knik.
"En is ze je vriendin?" Daan krijgt een grijns op z'n gezicht.
"Jupp, ze is hot he?" Autsj
Ik begin te lachen. Daan kijkt me vragend aan.
"Zo praat je niet over een meisje Daan." Daan grinnikt.
"Oke, maar geef toe?" Ik wil niet toegeven maar ik ben jaloers.
"Uhm, ja ja tuurlijk. Ze is mooi." Mijn stem slaat over wat Daan laat lachen.
"Back to the point, wat doe je hier zo alleen? Heb je geen vriendje?" Vraagt Daan me. Ik voel dat ik van kleur verschiet dus draai mijn hoofd weg van hem. Daan legt zijn vinger onder mijn kin en draait mijn hoofd weer terug.
"Wordt je nu verlegen?" Ik leg mijn handen op mijn rooie wangen. Daan haalt zijn vinger weg en er gaat een tinteling door de plek waar zijn vinger net lag.
"Ik word gewoon zo snel rood. En ik had even geen behoefte om met iemand te zijn. Ik had vanmorgen nog al last van mijn kater van gister." Daan begint te lachen.
"Same problem, maar Charlotte had zin om te shoppen dus wat moet dat moet. Toen ze naar huis moest besloot ik dat ik wel een koffie had verdiend." En ik heb een koffie verdient door hem.
Daan pakt zijn telefoon. Oh, nu ziet hij mijn berichtje.
"Nu heb ik jou nummer ook." Zegt Daan met een glimlach.
"Mag dat wel van Charlotte?" Vraag ik Daan.
"Tuurlijk, er is toch niks? We zijn gewoon vrienden dus waarom zou ik je nummer niet mogen." Ik knik.
De laatste klanten die nog in de winkel waren lopen weg waardoor het helemaal stil wordt. Het enige wat je hoort is de muziek en, natuurlijk, staat net kiss me slowly op. Daan begint te grijnzen.
"You remember?" Hij brengt zijn hoofd dicht bij mijn wang waardoor zijn adem kriebelt op mijn huid.
Ja Daan, I remember. Maar al te goed.
