Eve girdiğimde bütün ışıklar kapalıydı. Ağlamaktan gözlerim şişmişti, kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Bunu bana yaptığına inanamıyordum.. Kenan hiç düşündüğüm gibi bir insan değil miydi yani?
Kapıyı yavaşça kapattığımda merdivenlerden yukarıya çıktım. Ağlamam hâla dinmemişti, bu yüzden olabildiğince sessiz olmaya çalışıyordum. Fakat çok zordu..
Direk odama girdiğimde çantamı bir köşeye atarak yatağıma oturdum ve ellerimle yüzümü kapattım. İçimi çekerek ağlamaya başladım. Canım öylesine yanıyordu ki..
Kapımın yavaş bir sesle tıklatıldığını duyduğumda anında arkamı döndüm. Siktir.. Umarım babam değildir. Yoksa bunu ona hayatta açıklayamam.. Kenan'ı gerçekten mahvederdi.
Kapı yavaşça açıldığında korkuyla bakındım. Aaron'ın yüzünü görmemle rahatladım. Oh..
Ağladığımı görünce çattığı kaşlarını daha çok çatarak kapıyı kapattı ve yanıma geldi. Yanıma oturduğunda ona bakmayı kesip yere çevirdim bakışlarımı. Gözlerim yeniden dolduğunda kafamı Aaron'ın göğsüne yasladım. Ben ağlarken koluyla omuzumu sarıp diğer eliyle başımı okşadı.
Bir süre sadece göğsünde ağladım, oysa bir şey demeden saçlarımı okşadı. Aşk böyle bir şeydi işte.. Sadece acı çektirirdi, başka hiçbir şeye yaramazdı.
Aaron başımı göğsünden kaldırdığında ona bakıp gözlerimi kaçırdım. Elini yanağıma koydu.
"Alyssa, ben senin ikizinim. Kimsenin bilmediği şeyleri bilirim senin hakkında. Sen de aynı şekilde benim. O yüzden anlat bana. Ne oldu? Neden ağlıyorsun?"
Ağlayarak gözyaşlarımı sildiğimde bana anlayışla bakmaya devam ediyordu. Kelimeler boğazıma dizilmişti resmen, bir şey söyleyemiyordum.
"Kenan.. Başkasını öptü Aaron."
"Ne?!" Hayretle gözlerini açtığında dudaklarımı birbirine bastırarak onu onayladım.
"Bu gece bir şeylerin değişeceğine inanmıştım.. Onunla konuşacaktım, özür dileyecektim. Etraf dağılınca onu aramaya gittim. Bulduğumdaysa.." Sözümün devamını getiremediğimde yeniden ağlamaya başladım. Başka birisiyle öpüştüğüne inanamıyorum! Gözümün önüne o görüntü geldikçe midem bulanıyordu.
"Hani beni seviyordu Aaron? Hani hepiniz ona güvenmiştiniz?" Ağlayarak ona baktığımda bir şey diyemeyerek başını eğmişti. Tanrım! O bile bir şey diyemiyor! Yeniden ellerimle yüzümü kapattım.
"Aklıma geldikçe iğreniyorum.. Bir Arda iki de Kenan.. Bıktım artık, çok bıktım! Söylesene Aaron, bende bir sorun mu var? Neden kimse beni sevmiyor?" Şaşkınca bana baktı.
"Alyssa, hayır! Saçmalama, sende hiçbir sorun yok... Sadece.. Bazı erkekler sadece kendisini çok seven birinin kıymetini bilemiyor güzelim.. Sen en iyi benliğini sunuyorsun ve bunlarda ondan besleniyor, istediğini alınca da bırakıyor. Bir daha sakın kendini küçük görme. Beni anladın mı?"
Haklıydı haklı olmasına.. Ama ben kendimde sorun aramadan duramıyorum işte. Kafamdaki bu sesleri asla susturamıyorum. Arda'yla çıkarken ve kavga ettiğimiz zamanlar da aynı sesler vardı. Şimdi de var.
Aaron elini saçlarıma koyup önüme gelen tutamları geri yatırdı. "Şimdi biraz uyumaya çalış, tamam mı birtanem? Seni ağlarken görmek en çok beni üzüyor." Bebeğim benim.. Aaron'a döndüğümde gülümsedim.
"Tamam.. Teşekkür ederim Aaron, buna ihtiyacım vardı." Gülümsedi.
"Gel buraya.." Gülerek açtığı kollarının arasına girip ona sımsıkı sarıldım. Saçlarıma bir öpücük kondurduktan sonra ayrıldık.
