Dört evrenin birleşimi bir kıyamet demekti ve biz, o kıyametin tam ortasındaki düşmanlardık. Düşmanlığı bırakıp dostluğu öğrenmemiz gerekiyordu ama bu, hiç bir evren için mümkün değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.BÖLÜM "MOR MEKTUP"
(Leina'nın Anlatımıyla)
"Anne! Ben büyüyünce ne olacağım?" Diye sormuştum anneme, yıllar önce.
"Bir prenses, bir kraliçe olacaksın, güçlü bir kraliçe olacaksın, evrenimizin kraliçesi olacaksın. Baban ve ben krallıktan inince, bu evrenin kraliçesi sen olacaksın." Demişti annem. Gözlerim parlamıştı, kraliçe olacaktım çünkü, koskocaman evrenin kraliçesi olacaktım. Bunu her hatırladığımdaLowell'ın yanına gidip "Kraliçe olacağım ben!" Diyordum. Lowell benim için çok mutlu oluyordu. Gülümsüyordu bana. Sarılıyordu.
Ama artık ne kraliçe olabilirdim, ne de bir prenses. Sadece bendim. Sarayım yoktu, evrenim diğer evrenlere karışmıştı. Sadece ben vardım ve yok olacağımı hissediyordum.
***
Hava Evreni'nin sarayına girmiştik. Sarayın dışı gibi, içi de çok güzeldi. Hatta buluttan yataklar bile vardı. Yumuşacıktı. Onları görünce içimdeki çocuk ruhum tekrar canlanmıştı ama bunu dışarı yansıtamazdım. Dışarıdan güçlü bir kadın olarak görünmeliydim. Çocuk ruhlu bir prenses olarak değil. İkisinin ortasıydım ben, ama bir şeyi değiştirmiyordu bu. Dışarıdan çocuk ruhlu bir prenses olarak görünürsem evrenlerde alay konusu oluyordum.
Ve ben bunu da yaşamıştım.
Gökyüzünün rengi mavi değildi o gün, gün batımı olduğundan pembe turuncu karışımı bir renk almıştı. Bu renk denizlere de vurmuş ve denizlerin rengi değişmişti. Çok güzel ve şirin bir görünüm vardı. Gülerek ve koşarak denize doğru gitmiştim. 18 yaşındaydım o zamanlar. Denize doğru gidip ayaklarımı suya sokmuştum, gülerek. Ellerimi suyun içine sokup eğlenmiştim. Eğlenmek benim de hakkımdı. Belki de ben böyle bir hakkım olduğunu düşünüyordum.
Taşıyıcıların fısıltıları kulağıma dolmuştu.
"Koskoca prenses çocuk gibi hareketler yapıyor." Demişti biri. Diğeri onaylamıştı. "Bu nasıl Su Evreni'ni yönetecek böyle?"
O an modum düşmüştü. Belli etmemiştim, denizin olduğu taraftan uzaklaşarak saraya doğru gitmiştim. Babamın çatık kaşları, dedikodunun ona da gittiğinin kanıtıydı.
Bir süre tartışmıştık babamla, sonra araya annem girmişti. "Artık 5 yaşındaki çocuklar gibi davranamazsın, Leina. Sen bir 'Kraliçe' olacaksın. Bir çocuk değil. Böyle yaparak bizi gülünç duruma düşürme."
***
O günden beri çocuk ruhum yoktu, ölmüştü. Katilleri ise 24 yıldır onlarla yaşadığım anne babamdı.
