Charmer//Minsung

İlk Gün

Selamlar Wattpad halki, nasilsiniz? Burda yeni degilim, hikaye yazmiyordum. Umarim iyi anlasabiliriz, iyi okumalar★

------------------------★------------------------

[Han Jisung'tan]

Bu sabah annem beni enerji dolu bir şekilde uyandırdı. Yerimde kıpırdanıp gözlerimi ovdum. Bu kadın sabahları nasıl bu kadar enerjik olabiliyor? Hayır yani, hiçte bitmiyor enerjisi nasıl oluyorsa. Bunu sorgularken gözlerimi açıp yanı başımda dikilmiş, komik bir şekilde bana bakan anneme baktım. Dayanamayıp kahkaha attınca benim kahkahama karşılık verip konuştu;

-Hadi kalk minik sincabım, yeni okuluna ilk günden geç kalkmak istemezsin, değil mi?

-Saat kaç acaba annecim?

-8'i beş geçiyor, 10 dakikan var çabuk kalk.

Nasıl 10 dakika? NASIL 10 DAKİKA? Ben 10 dakika da yüzümü anca yıkıyorum! Bu düşüncelerle aniden yataktan fırlayıp lavaboya koştum. Neyse ki çantamı akşam hazırlamıştım. Yoksa en az 20 dakika da hazırlanırdım ben. Annemin ben koşarken arkamdan kahkaha attığını duydum. Ahh ne kadar çok kahkaha atıyor bu kadın?

Elimi ve yüzümü beş dakika da yıkayıp odama doğru koşar adımlarla gittim. Annem kıyafetlerimi yatağın üstüne koymuş, yatağımı da toplamıştı. Kıyafetlerimi giyip çantamı aldım ve aşağıya indim. Annemin hazırladığı kahvaltıdan bir parça salatalık aldım ardından da hala giyinen anneme seslendim.

-Hadi çıkalım anne. İlk günden geç kalmamı istemezsin değil mi?

Onun söyledikleriyle ona gönderme yapıp ayakkabılarımı giymeye başladım. Ayakkabılarımı giyip dışarı çıktığımda annem daha yeni ayakkabılarını giymeye başlamıştı. Onu böyle görünce yanaklarımı şişirerek ofladım.

-Anne okula senin yüzünden geç kalacağım, orası kesin.

-Minik sincap çok mu konuşuyor yoksa bana mı öyle geliyor?

-Sana öyle geliyor, annecim.

-Yarışma başladı Hanji!

'Aha' diyip koşmaya başladım. Annem beni geçip arabaya vardığında yavaşladım.

-Hile var ama!

-Ne hilesi çok pardon?

-Eee şimdi şöyle ki vegan yoğurtlar var canım annem!

Annem benim bu U dönüşüme gülüp arabaya bindi. Bende onun yanına oturup kapıyı hızlıca kapattım.

-Kıraydın?

-Bir dahakine onu da yaparız şimdi üşeniyorum.

-Tanrı'm, bu çocuk benden olamaz!

-Tabii insan kendinin böyle mükemmel bir oğlu olunca öyle diyor.

Ellerimle kendimi göstererek kurduğum cümlenin sonuna doğru kocaman gülümsemiştim. Annem bana 'Yok bundan bir bok olacağı yok' bakışı attıktan sonra kafasını iki yana salladı. Ona bakıp gülümsememi sanki mümkünmüş gibi daha da büyüttüm ve dışarıyı izlemeye başladım.

Okulun önüne geldiğimizde arabanın içinden büyük liseye bir göz gezdirip anneme baktım. Annem bana gülümseyip yaklaştı ve yanağımdan öptü. Islak bir şekilde öpmese de onu gıcık etmek için elimle yanağımı silip anneme baktım. Onu gıcık etmekten çok hoşuna gitmiş gibi gülümsemesini büyüttü.

-Hadi, ders ziliniz çalar birazdan.

Ona başımı sallayıp arabadan indim. Kapıyı kapattıktan sonra annemin gitmesini bekler bir şekilde arabanın yanında dikildim. O bana dik dik bakarken gitmesine işaret verir bir şekilde başımı salladım. O ağzıyla 'Hee' yapıp el salladı ve okulun oradan yavaşça uzaklaştı. İyice gözden kaybolunca okulun dışından altınla kaplanmış, güneşin ışığıyla parlayan, büyük harflerde gezdirdim gözlerimi.