Mind game

1

အခ‌ျိန်ကားး နေ့လယ် 3နာရီ 56

"ဂျယ်ယွန်းးးနားးး~  သားမသွားလို့ မရဘူးလားဟင်"

ဂျယ်ယွန်းအကျီထည့်ရင်းမှသူ့အမေကိုကြည့်ကာခေါင်းခါမိသည်။သူက uni နဲ့နီးတဲ့ ကွန်ဒိုတခုကိုပြောင်းမှာမို့ အမေက စိတ်မချ၍မလွှတ်ချင်ပဲဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။uniနဲ့ အိမ်ကလဲ အတန်ကြာအောင်သွားမှ ရောက်တာမို့ ဂျယ်ယွန်းလဲ အိမ်ကနေခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ uni တက်ရင်း သူအချိန်ပိုင်းအလုပ်လေးပါ လုပ်မည်ဟု ပြောသော အခါ အမေက ပို၍စိတ်မချ ဖြစ်သွားရသည်။

"အမေရယ် သားလူကြီးဖြစ်နေပါပိနော် အခုက ကျောင်းနဲ့အိမ်နဲ့က တော်တော်လေးသွားမှရောက်တာမလို့ပါမေမေရယ် နောက်ပြီးကျောင်းမှာက သားတယောကိထဲမဟုဘူးလေ ဆောင်းဟွန်းလဲ ရှိတာပဲ အမေစိတ်ချလေနော်"
သူပြော့တော့ အမေကသက်ပြင်းချကာ

"အင်းပါသားရယ် အမေက စိတ်ပူလို့ပါ အမေ့မှာ ဒီသားလေးတယောက်ပဲရှိတာကို အချိန်ပိုင်းလုပ်တာကလဲ ညဘက်ကြီး‌ဆိုတော့ သွားရေးလာရေး အမေက စိတ်ပူလို့ပါ သားအဆင်ပြေရင်ပိတာပဲ"
အမေက ဂရုဏာသံလေးနှင့်ပြောသည်။

"ကဲ ဒါဆိုသား ဆက်လုပ်လေ ခနနေ ဆောင်းဟွန်းလေးလာခေါ်မှာမလား အမေသားအတွက် ကင်ချီလေးနဲ့ ကျန်တဲ့ အရံဟင်းလေးတေ ထည့်ပေးလိုက် မယ်"

"ဟု မေမေ"

ဂျယ်ယွန်းသူအမေ့ကို။လှည့်ပြောပိ ထည့်စရာရှိတာ ဆက်ထည့်နေသည်။ကျန်တဲ့ ပရိဘောဂ တွေကတော့ အရင်နေကတည်းက ရွှေ့ပြီးသားမို့ သူမှာ သယ်စရာ အကျီတေပဲကျန်တော့သည်။သူလဲ အကျီတွေအကုန်ထည့်ပြိသည်နှင့် စာရေးစားပွဲတွင်တင်ထားသည့် ဖုန်းကနှင့် laptop ကိုယူကာ အောက်ထပ်ကမီးဖိုချောင်ထဲသို့ ခရီး‌ဆောင်အိတ်ကြီးဆွဲကာ ဆင်းသွားလိုက်သည်။

"ရော့ သား အရံဟင်းလေးတေယူသွား တယောက်ထဲနေတယ်ဆိုပိ အသင့်စားခေါက်ဆွဲတေအရမ်းမစားနဲ့ ထမင်းလေးဘာလေးချက်ပိ စားဉီးကြားလား ပိတော့ သတိနဲ့လဲနေ သွားရေးလာရေးလဲဂရုစိုက်နော် မေမေတို့ကိုလဲ ဖုန်းဆက် ။ကြားလားသား" သူကို့မှာတမ်းခြွေပိ အိတ်ထဲသို။့များပြားလှသော အရံဟင်းဘူးများကိုထည့်ရင် အမေကပြောသည်။