Altın Kafes

5. Bölüm "YEMEK"

Herkese Selaam🫶🏻 Öncelikle şunu söyleyeyim. Bölümler ne sıklıkla geliyor diye soruyorsunuz toplu cevap olsun. Bu hafta sınav haftam olduğundan dolayı bölümler geç gelebilir,ya da gelmeyebilir. Oy ve yorum hâlâ az. O kadar uğraşıyorum. Uğraşmama rağmen emeğimin hiçbir karşılığını alamamak beni üzüyor. Sizlerden ricam tiktok hesabınız var ise tiktoktan kitabı paylaşır mısınız. Benide etiketlerseniz çok mutlu olurum tiktok hesabım;wattpadisyagmur tekrardan teşekkür ederim iyi okumalar;)

☘️

"ÖLDÜRECEĞİM SENİ!" Diye bağırıyordu babam. Ondan koşarken halıya takılıp düşmüştüm.

"NE DİYE GECENİN BU SAATİNDE EVE GELİYORSUN!?" Diye kükremişti babam. Yine dövecekti.

"B-baba..B-ben..Elçinlerleydim.." dedim.

"YALAN! YALAN SÖYLÜYORSUN! OROSPU! ANNENDE BÖYLEYDİ! SENDE BÖYLESİN!" Hayır yalan söylemiyordum. Ama inanmak istemiyordun baba. Keşke düşüncelerimi duyabilsen..Babam saçımdan tuttuğu gibi tuvalete götürdü. Ve beni sertçe yere fırlattı.

"Bir daha benden habersiz elçinmiş bilmem neymiş kiminle BULUŞURSAN! SENİ GEBERTİRİM! DUYDUN MU BENİ! BİRAZ BURADA KAL DA AKLIN BAŞINA GELSİN." Dedi babam ve gitti. Tuvalet kapısını 2 kere kilitledi. Karanlıktaydım. Tuvalet ışığı dış kısımdaydı. Ve çok soğuktu. Kirayı zar zor ödediğimizden dolayı babam sobayı arada bir yakardı. Zaten sobanın sıcaklığı tuvalete gelmiyordu. Bu gece donacaktım burada.
...
Tir tir titriyordum. Buz gibiydi. Bağırmaya çalışsam bile sesim çıkmıyordu. Yerde öylece oturuyordum. Benim günahım neydi..Neydi ben bu hayatı çekiyordum..Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Artık kendimi salmıştım. Gözlerim simsiyah bir hiç'i görüyordu...

"DEVİN!" Karan'ın sesiyle. Kabus'tan uyandığımı anladım.

"İyi misin?" Dedi yatağın içinde bana sarılarak. Bilmem..İyi miydim?

"K-korktum.." dedim sesimin çıktığı kadar.

"Sakin ol..Korkulacak birşey yok. Geçti. Kabus'tu." Diyerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Saat 10 olmuş. Hadi kalkalım artık. Holding'e gitmem gerek." Dedi.

"Hıhımm." Dedim.

"Sana güvenmediğim için evden çıkmana izin vermeyeceğim." Dedi. Yine aynı Karan'dı. Değişmemişti. Kuralcı Karan.

"Neden kuralcı Karan olmaya karar verdin. Dün akşam-"

"Dün akşam falan yok Devin. Ben her zaman böyleyim." Dedi. Ve konuşmasına devam etti.

"Akşam şirket yemeği var. Bir çoğu ortağım olacak. Eşleriyle birlikte gelecekler. Sende benimle geliyorsun. Ona göre hazırlanırsın." Dedi. Hop!hop! Hani benim fikrim! Belki istemiyorum!?

"Tamam." Dedim. Hızlıca odadan çıktı. Bende hazırlanıp aşağıya inecektim.
...
Karan gideli yaklaşık 1 saati geçmişti. Bende normal gündelik hayatta giydiğim kıyafetleri giydim ve aşağıya indim. Nurcan Hanım sürekli çalışıyordu. Karan yokken bile. Salondaki koltuğa geçip oturdum. Nurcan Hanım yerleri siliyordu. Beni görmesi ile gülümsedi ve konuştu.

"Günaydın Devin Hanım. Kahve yapayım mı size?" Dedi Nurcan Hanım.

"Yok. Hiç zahmet etmeyin. Ben yaparım." Dedim. Evet görevi buydu ama değişik hissediyordum emir verince kadına.

"Yok olur mu. Ne zahmeti? Hemen yaparım." Dedi.

"Yok yok gerçekten. Siz sürekli çalışıyorsunuz." Dedim konudan konuya atlayıp.