Alles Is Wit

04

Misschien ben ik wel echt dood.

Mijn hoofd rolt een stukje opzij, ik leef nog want doden kunnen hun hoofd niet bewegen.

Ik weet niet of dit een opluchting of een teleurstelling moet zijn.

Er kietelt iets langs mijn wang, ik zie sneeuw, heel veel sneeuwwitte sneeuw.

Ik lig met mijn rug op een bed van sneeuw, maar vreemd genoeg heb ik het niet koud.

'Mama,' wil ik roepen, maar de woorden blijven hangen in mijn hoofd.

Wanhopig probeer ik het gezicht van mijn moeder voor me te halen.

Maar ik kan me niet meer herinneren hoe ze eruit ziet.

Ik kan me helemaal niets meer herinneren, ik weet niet meer wat er is gebeurt, ik weet niet waarom ik hier lig en ik weet niet eens meer wie ik zelf ben.