Ik voel iets warms langs mijn voorhoofd strijken, huid op huid.
Iemand gilt, het klinkt afschuwelijk. Ben ik dat?
Het wit breekt open en wordt vager.
Opeens voel ik me zo verdrietig en eenzaam.
Mijn handen proberen het wit te vangen, maar de lucht glipt door mijn vingers heen en waaiert onder mijn benen vandaan.
Ik val, steeds sneller en sneller.
De grond komt razendsnel dichterbij.
Met een klap kom ik op een harde koude grond terecht.
Ik krijg geen adem, ik hap naar lucht en begin te hoesten maar het wilt niet lukken.
Mijn ogen springen open, alles is nog steeds wit.
JE LEEST
Alles Is Wit
ContoAfgelegen in een wit landschap Alleen en verloren Geschreeuw Gedachtes Voetstappen Een meisje Vluchten...? - Voltooid -