Bölüm Dokuz ;
Kendimi kötü hissediyordum ben ben değildim en ufak şeye ağlamazken şimdi göz yaşlarım sel oluyor , sevgi ne bilmediğim şey şimdi ezberim oldu her zerresini ezbere biliyordum , değiştim hem de çok değiştim kendimi tanıyamaz hale geldim ben kendim değilim. Peki ya kardeşlerim nasıl kalleş çıktılar ? Kafamda cevabını alamadığım o kadar soru var ki , kalbimin ortasında bir ağırlık hissediyorum aşk mı bu ? Söylesene papatya o beni severken ben yeniden onu sevebilirmiyim ? Herşeyin bir bütünü var , denız kumsuz , dağlar yesilliksiz , peki benim bütünüm ne
rde ? Ben nazik ve zarif bir papatyaydım nasıl bu kadar kırıldım ? Tamam kırıldımda niye kokmuyorum ? Papatyalar kırılıp koparıldıktan sonra kokar ve ben bir papatyayim koparildim kirildim ama hiçbir zaman kokmadım..
Toprak hafızama işlemişti her saat her dakika aklımın ucundaydı unutmam gerekirdi ama çok zordu unutursam canım gidicekti insan canını kaybedince yaşayabilir miydi ? Onu düşünerek uyuya kaldım hayallerini süsleyen adam kim bilir şimdi ne yapıyordu ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya
Teen Fiction" Papatyaların koparıldıktan sonra koktuğunu biliyormuydun ? Ne garip bir ölüm ancak bu kadar güzel kokabilirdi . "
