TAKINTILI KARANLIK LORD

26.Bölüm

Tüm gün boyunca odada oturmuş duvarla bakışıyordum

Ne tom gelmişti beni görmeye ne de ben gidip bakmıştım

Arasan 10 dakika daha geçince susamıştım

Ev cinini çağırmıştım ama gelmemişti

Biraz daha geçince çok fazla susadığım için oturduğum yerden kalktım ve aşagıya inmek için merdivenlere yöneldim

Ama oturma odasından gelen sesle durup dinlemeye başladım

Ö.Y1: lord'a gerçekten üzülüyorum

Ö.Y2: bende üzülüyorum herkes erkek bir varis bekliyordu

Ö.Y3: off ne bekliyorsunuz ki belatrix'in kızı sonuçta onun gibi olur

Ö.Y2: evet gerçi lord'un da bir bildiği vardır yoksa çoktan bırakmıştı

Ö.Y1: bencede haklısın

Ö.Y3: neyse işinize dönün evi daha iyi korumamız lazım lord bizi böyle boş görürse iyi olmaz

Onlar çıkmadan yine odaya girmiştim

Yatağa oturunca gözlerimin dolduğunu hissetmiştim

Gerçekten öyle miydi

Peki tom'da böyle düşünüyor muydu

Gözlerimden akan yaşlara dur diyemiyordum

Aktıkça akıyordu durduramıyordum
Kendimi

Acaba tom isteyecek miydi çocuğu
Ya istemezse o zaman ne yapacaktım
Tom beni bırakmazdı yani öyle
Umuyordum peki bırakısa bizi
Ne olacaktı annem asla istemezdi
Çünkü rezil olacağıni sanıyordu

Ağlamam daha şiddetli hâle gelince odaya birinin girmesiyle gözlerimi silip uyuma taklidi yaptım

Tom: uyumadığını biliyorum kalk konuşalım

Emma: neyi konuşacağız beni nasıl rezil ettiğini mi
Ah dur pardod pardon benim seni nasıl rezil ettiğimi mi

Tom: dur dur! Niye ağladın sen!

Diye bağırdığında yerimden sıçradım

Emma: bağırma bana!

Tom: sana bir soru sordum ve cevap bekliyorum

Emma: ağlamadım ben

Tom: zihnine girmem veya bir imperio uygulamam çok zor değil bunu biliyorsun değil mi

Şey geldi aklıma AVAĞDA KEDAVRAA

Emma: defol tom görmek istemiyorum seni

Tom: madem öyle

Asasını cebinden çıkardığında

Emma: sakın! Yapma!

Tom: o zaman ağzını açıp söyleyeceksin

Emma: İSTEMİYORUM ANLAMIYOR MUSUN İS-TE-Mİ-YO-RUM ÇOK MU ZOR BİR KELİME

Tom: iyi sen istedin imperio

Tüm vücudum ele geçirilmiş gibiydi

Halsizlikten yatağa tekrar oturup güç almaya çalıştığımda

Büyü durdurdu

Tom: gerçekten böyle mi düşünüyorsun?

Emma: İLK BAŞTA HAYIR AMA O ETTİĞİN LAFLARDAN SONRA EVET!

Tom: SAN HİÇ BİRŞEY DEMEDİM HEPSİNİ KAFANDA KURUYORSUN SEN ÖYLE DEMEK İSTEMEDİĞİMI DE SÖYLEDİM SANA

Emma: BAĞIRMA BANA

Elini saçlarında sabır dilercesine gezdirdi daha sonra derin nefes alarak

Tom: bak emma ben o aptallaeın icabına bakacağım ve şunu unutma ben öyle bir şey demdim rezil olacağımı düşünsem sence şu ânâ kadar o çocuk sağ kalır mıydı? He o çocuğun doğmasına izin verirmiydim ben

Ben sustum bir şey demedim sustuğumu görünce o tekrar derin nefesin ardından devam etti

Nasıl olmuş sizce bugün kesin final olur öyle düşünüyorum ve merak etmeyin bu biterse diğer kitabımı bir 2 bölüm daha yazıp yeni bir tom kitabına da başlayacağım💚🖤💚💚🖤🖤