ZAMANIN ÖTESİNDE

2. Bölüm

KEYİFLİ OKUMALAR CANLARIM ❤️❤️

Genç kadın uyanalı bir hafta geçmişti.

Tedavisi son hızla sürerken, ara ara psikolog ile görüşme sağlansada, genç kadın ya avaz avaz reddetmiş ya da doktorun konuşmasına bile aldırış etmeden tavanı seyretmişti.

Nihayet taburcu olan kadın, hemşirenin yardımıyla işlemlerini tamamlamış ve yine hemşirenin yardımıyla hazırlanıp, hastane önüne gelen bir at arabasıyla evinin yolunu tutmuştu.

Kısa bir yolculuğun ardından evine varan genç kadın, arabacıya ödemesini yapıp araçtan inerken, mahallelinin acıyan bakışlarıyla karşılaşmıştı.

Bu bakışlardan rahatsızlık duyan Agnes, başını yere eğip ilerlerken içlerinden biri önüne geçerek tesellide bulunmak istemişti.

'' Çok üzgünüz Agnes, gerçekten üzgünüz. ''

Kısa bir an konuşan kadına baksa da yeniden yola çevirmişti bakışlarını ve ağır adımlarla ilerlemişti.

Bitkindi...

Bacaklarında derman olmadığı ise fazlasıyla belliydi.

Çantasını yukarı kaldırdı ve titreyen eliyle buluştu fermuarı, sonuna kadar açtı çantanın ağzını ve elini içine daldırdı.

Bir süre gezindirdi elini, nihayet aradığı şeyi bulmuş olacaktı ki eli gezinmeyi bıraktı.

Bir zamanlar ailesi ile yaşadığı evin anahtarları artık elindeydi.

Titreyen elinde...

Bu kez ilk kez yalnız başına girecekti eşikten, bunu bilmek bile acı vericiydi.

Acıyla yutkundu ve derinden soludu.

Nihayet anahtar, elinin titremesine rağmen bulmuştu deliği.

Kapı tiz bir gıcırtıyla açılırken, gözünden akan ilk yaşta yere düşmüştü.

Önce başını uzattı içeriye, şöyle bir bakındı. Belli ki hala inanmak istemiyordu olanlara, gözleri yuvalarından çıkacakmışcasına taradı sağı solu derken, Agnes'ı uzaktan izleyenlerin arasından bir ağlama duyuldu. '' Ahhhh zavallı yavrucuğum. ''

Duydu Agnes, bu sesi arkasına bakmak istedi fakat cesareti onu günler önce terketmişti. Vazgeçti ve ilk adımını zorda olsa atabildi. İkinci adımını da zorlayarak içeri attığında artık tam anlamıyla içerideydi.

Yüzünü kapıya dönen kadın, onu acıyla izleyenlere çevirdi bakışlarını, gözyaşları artık yağarcasina akarken, kapıyı onu izleyenlerin suratına kapattı.

**************************************

Günler birbirini kovalıyor, Agnes acıyı tüm benliginde yaşıyordu.

Eve döneli altı gün olmuştu ve genç kadın sürekli ağlıyordu.

Düşünmemek için pişirdiği ama asla yemediği yemekler, sayısını unuttuğu içtiği kahveler dışında zaten yaptığı başka ne vardı ki...

Eve döndüğünden beri kimseyle en ufak bir iletişim bile kurmamıştı.

İlk gün gelen ve yemek getiren birkaç komşusu dışında bir daha hiç kimseye kapıyı bile açmamış, çalan hiçbir telefona cevap vermemiş, haftalardır banyo dahil yapmadığı gibi hastaneden beri üzerini bile değiştirmemişti.

Komşuları bu durumdan artık ziyadesiyle rahatsız olmuşlar ve genç kadının hayatı için oldukça endişeleniyorlardı.

Birkaç komşunun bir araya gelmesiyle bir kez daha genç kadının kapısına gitmeye karar verdiler.