affedilmesi gereken onlar mi yoksa ben miyim, eger kendimi affedeceksem o zaman kendime çok şey borçluyum belki bi çocukluk borçluyum belkide bi gelecek ama kendime bir seyler borçluyum. ya onları affetmem gerekiyorsa o zaman ne yapacağım. bilmiyorum. iki sokak arasinda kalmış gibiyim hangisinin çıkmaza girdiğini bilmiyorum eğer çıkmaza girersem direkt duvara toslayacak ve yapayalnız mı kalacağım? bence hayır ama içimdekini susturamıyor bunu duymaktan vazgecemiyorum içten içe istediğim bu muydu belkide. belirsizlikten öleceğim nefesim daralıyor, göğsüm ağrıyor ve ben çaresizlikten bitap düşüyorum her geçen gün azalıyorum kendimi unutuyorum
