arranged marriage || Yeongyu (omegaverse)

bir

iyi okumalarr

-

Beomgyu
Yeonjun
Bu akşam yemeğe geliyorsun
değil mi?

Yeonjun
Bu akşam mıydı ya
Benim biriyle buluşmam lazım
Beni yine idare edebilir misin?

Beomgyu
Etsem de bir işe yaramayacak Yeonjun
Sürekli yemeklere yalnız katılıyorum.
Artık söylediklerime inanmamaya başladılar.
Beni zor durumda bırakıyorsun.

Yeonjun
İşi varmış diyeceksin alt tarafı
Ne abarttın.
Hem bende yazarım babama işim
var diye

Beomgyu
Peki
(görüldü)

-

Yeonjun
Baba.
Ben bu akşam katılamayacağım yemeğe
İşim var

Babam
Yeonjun son 3 yemeğe katılmadın
Bay Choi'ye mahçup oluyorum.
Bu yemekte sende o masada olacaksın

Yeonjun
Ama baba

Babam
Aması yok.
Ben ne dediysem o olacak

Yeonjun
|off

Bg~

Duvara yaslanmış Yeonjun'u bekliyordum. İçeri birlikte girmemiz daha doğru olurdu. Nişanlım sonuçta.

Çok geçmeden sokağın başında siyah arabası belirmişti. Kapıyı sertçe açıp hızlıca inmiş ve kapıyı kapatmıştı. Dürüst olmak gerekirse, Yeonjun gerçekten havalıydı.

"İçeri neden girmedin? Hava esiyor"

"Yeonjun. Nişanlıyız ya biz?"

Cevap vermeden kapıya yönelmişti, bende yanına geçip koluna girdim. Ailemizin yanındayken ona elimden geldiğince yakın olmaya çalışıyordum. O da amacımın ne olduğunu bildiği için sesini çıkartmıyordu.

"Hoş geldiniz"

Bu Yeonjun'un annesiydi. Beni çok sever, çok güzel olduğumu söyleyip dururdu. Benimde hoşuma gidiyordu tabii

"Hoş geldiniz. Hoş geldin damat."

Ne kadar sinir olsam da sesimi çıkartamıyordum. Babam ona 'damat' diye hitap etmeyi severdi.

Yeonjun babamın karşısında utanmış ve her zaman yaptığı gibi elini boynuna atmıştı.

"Hoş geldiniz."

Bu da benim suratsız kız kardeşim. Genelde yemeklere katılmış olmak için katılır, telefondan gözünü ayırmaz.

Yeonjun oturmadan önce sandalyemi çekmiş ve ardından yanıma oturmuştu. Bu hareketler annemin hoşuna gidiyordu. Yüz ifadesinden belliydi.

Yemeğin ilk 30 dakikasında babamlar iş konuşmuş annemler ise havadan sudan sohbet etmişti. Ben ise tabağımdaki et parçasına çatalımı geçirip duruyordum.

"Ee Yeonjun. Nasıl gidiyor? İyi bakıyor musun oğluma?"

Aniden duyduğum şeyle kafamı tabaktan hızlıca kaldırmıştım.

Yeonjun hafifçe gülümsedi.

"Elimden geldiğince iyi bakmaya çalışıyorum efendim."

Babam onay almak ister gibi kafasını bana çevirdiğinde gülüp kafamı salladım.

Açıkçası bunlar gerçekler değildi. Yeonjun ile aramız asla ailemizin bildiği gibi değildi. Yeonjun benimle hiç ilgilenmiyordu hatta gerekmedikçe yüzüme bakmazdı.

Neden baksın ki? Biz nişanlanırken bize fikrimiz sorulmamıştı. Sevmiyorduk birbirimizi. Hiç sevmemiştik de.

Yemek yiyip kadeh kaldırıyordu herkes. Ben fazla içmezdim. Çünkü Yeonjun fazla içiyordu ve sonrasında onu eve kadar götüren ben olmak zorunda kalıyordum.

Herkes Masadan kalktığında bayan Choi'nin yanına gitmiştim. Yeonjun benim anneme sarılırken bende onun annesine sarılmıştım.

Daha sonra vedalaştık. Yeonjun'un tek kolunu omzuma atmış yavaş yavaş ilerliyordum.

"Bir kere de içme şu kadar ya"

"B.. Beomgyu nereye gidiyoruz.."

Ah,bir de sarhoşken saçmalaması vardı.

"İngiltereye gidelim diyorum ne dersin."

"Hmm..Amerikaya gidelim.."

Nihayet arabaya vardığımızda Yeonjun'un cebinden anahtarı alıp arabayı açtım ve onu içeri oturtturup yanına oturdum.

Çok sık araba kullanmazdım. Aslında böyle akşamlar dışında hiç kullanmazdım.

"Çok güzel koktu burası... Hangi ojeyi kullanıyorsun"

Cevap vermiyordum. Eğer konuşursam daha çok saçmalayacaktı.

"Çok güzel olmuşsun.."

Bu söylediğine şaşırmıştım. Bana iltifat ediyordu? Choi yeonjun bana iltifat mı ediyordu?

Eve vardığımızda arabadan inip tekrar Yeonjun'un kolunu omzuma atmıştım. Eve girer girmez onu misafir odasına götürdüm.

Evde iki kişilik bir oda vardı. Fakat daha önce aramızda birlikte uyumak söz konusu bile olmamıştı. Yeonjun genelde misafir odasında uyurdu.

"Hmm...Beomgyu"

Üstünü örtüp yataktan uzaklaştım ve kapıya doğru ilerledim.

"İyi geceler Yeonjun."

Yeonjun'a karşı nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Bana karşı bazen fazla kaba olabiliyordu.

Yakışıklı, havalı biriydi. Lisedeyken de kızlar hep ona hayrandı. Üzülüyordum aslında. Belki hoşlandığı biri vardı ve benim yüzümden onu unutmak zorunda kalmıştı.

Ve ben bu vicdan azabı ile yaşayamayacağımı bildiğim için onunla bir anlaşma yapmaya karar vermiştim.

Eğer aramızdan biri başka bir ilişkide olmak isterse, itiraz etmeyelim ve bunu ailemiz ile konuşalım.