𝘙𝘦𝘥 𝘔𝘰𝘵𝘰𝘳𝘤𝘺𝘤𝘭𝘦 || 𝘣𝘶𝘤𝘬𝘺 𝘣𝘢𝘳𝘯𝘦𝘴

{bölüm 8}

Gece boyunca içip eğlenmiştik. Harikaydı. Yarısını hatırlamama rağmen.

Belimde hissettiğim soğukluk ile gözlerimi araladım. Soğukluğun artması ile hafif kıpırdandım ve aşağıya baktım.

Gördüğüm şey ile anlamsız paniklemem bir olmuştu.

İçimde tutamadığım çığlığı  dışarı vurmuştum.
Hemen yana doğru kaydım.

Bucky de uyanmış olacak ki oda paniklemişti.

Yalnış mı görüyordum yoksa onun kolu metaldenmiydi?
Neden bu kadar paniklemiştim?
Onun köti hissetmesini istemiyordum.

"özür dilerim" dedi kısık bir sesle.

"sorun yok" dedim dizginlemeye çalıştım nefesim ile.

♡

Kendime mikrodalga da pizza hazırlarken aklımda hala deli sorular vardı.

Dayanamayarak ona doğru döndüm.
"nasıl oldu"

"uzun bir hikayesi var"

"dinlerim"

"fransadaydım. Normal bir hızla sürüş yapıyordum. Arkadan gelen kontrolsüz bir araç çarptı. Kolum ezilmiş olması gerek ki kesmek zorunda kaldılar"

"çok kötü müydü?"

"gözlerimi açtığımda kolumu hissetmiyordum gerçekten kötüydü ve anlarsın ya kötü bir his bırakıyor"

"o kol nereden geldi"

"işin komik kısmı bu işte. Bana çarpan bir profösörün aracıymış. Çalıştığı bir projeyi bana hediye etti."

"Haraket ediyor mu?"

Hafif gülümsedi "ediyor tabiki normal bir kol gibi"

Yanıma gittim ve inceledim.
"dokunabilir miyim?"

"evet"

Ürkek bir şekilde dokundum. Ağrıdı ve soğuktu.

"bir şeyler hissediyor musun? Acı, ağrı, veya biri dokununca"

"acı hariç hepsini hissediyorum"

"bu nasıl olabilir?"

"uzun süre sonra sorgulamayı bıraktım"

"neden sakladın? Neden bana söylemedin?"

"söylemek istedim ama benden uzaklaşırsın diye korktum"

"senden asla uzaklaşmam. Bu bir neden bile olamaz"

"insanların korkacağın türden bir şey bu. Veya garipseyip değişik bakmalarını sağlacak bir durum. Seninde aynı olmandan korktum"

"bence... Çok havalı duruyor. Saklamaya gerek bile yok"

"senin olmasını ister misin? İstediğim zaman çıkartabiliyorum"

Kolunu çıkartmak için yeltendiğinde hemen durdurdum.
"hayır! Gerçekten gerek yok"

Yanağıma aniden uzanıp bir öpücük kondurmuştu. Neden yanağıma?

Donup kalmışken saçımı karıştırdı.
"ne oldu?"

"neden dudağımdan öpmedin?"

Bu sefer o donmuşken dudağına bir öpücük kondurdum ve geri çekildim.

Gülümsedi. Sadece gülümsedi. Ardından tekrar bana doğru eğildi ve tutkuyla öpmeye başladı.

Bende aynı zamanda karşılık veriyordum. Nereye gidecekti bu işin sonu?

Biraz zaman sonra onu durdurdum.
"gitmem gerekiyor"

"neden?"

Tek elimde saati gösterdim.
"market kapanıcak."

"sonra gidersin"

"evimde hiç bir şey yok. Hayatımı düzene sokmam gerekiyor. Pizaa köpek olmadan yaşamayı öğrenmem gerekiyor"

Yavaşca üstümden çekildi.
"gitme ozaman"

"çok fazla kaldım"

"benimle yaşa, evlenelim karı koca olalım"

"önce sevgili olmamız lazım, ve ben hala teklif almadım"

"seni seviyorum"

"teklif içeren bir cümle değildi"

"hayatımdaki tek kadın olmak ister misin? Çünkü ben daha fazlası olmak istiyorum"

"evet, hayatında ki tek kadın olmak istiyorum"

"o zaman?"

"seni seviyorum"