- 6 Ay Önce -
Selim ve Ayşe kızları için bir çare umut arıyışına girmişler napabiliceklerini düşünüyorlardı ama akıllarınada doğru düzgün birşey gelmiyordu
Azer : Abi benim kuzenim psikolog isterseniz buraya çağrıyım Karaca'ya bir faydası olur
Ayşe : Çok iyi olur. Belki zamanla tekrar konuşur
Selim : Sağ ol
Azer'in söyledikleri tekrar aklına geldiğinde acı bir tebessüm eder kızına değer veriyordu bu adam belliydi. Azer yanlış zamanda doğru adamdı aslında
Salih : Eve mi götürecez peki
Ayşe : Bi tarafım yanımda olsun diyor bir tarafımda burada kalalım doktorların yanında diyor ama bilemedim. Gerçi hastaneye götürdük ama olana baksana
Selim : Biz yeni bir eve yerleşicez sen ben Karaca ve Akın yada sadece ikiniz baksana kızıma tekra yaklaşamıyorum bile
Ayşe : En iyisi sadece ikimiz olalım Selim. Herşey düzelince bir arada oluruz zaten
Yamaç : O zaman ben ev bakıyım. Odayı falanda Karaca'ya göre hazırlatıyım
Tam o anda bütün Çukur içeri gelmişti çocuk genç yaşlı kadın erkek demeden hepsi vardı
Selim : Noluyor Emmi
Emmi : Ne demek noluyor oğlum Karaca sadece senin kızın değil. Burada ki herkesin ablası kardeşi kızı.
Duygu : İyi olduğunda tekrar çatılara çıkıcaz sende bizi oradan topluycaksın abi
Selim : İyi olunda ben hergün çatılardan toplarım sizi
Duygu : Hadi hep beraber
Herkes : Seni seviyoruz Karaca
Karaca herkesin sesini duymuş gözyaşları tek tek akmaya başlamıştı aslında konuşmak istiyordu ama sesi bir türlü çıkmıyordu. Kafasında tek bir ses yankılanıyordu ''Sus''
- Ertesi Gün -
Karaca geçirdiği ağır ameliyat nedeniyle henüz hastaneden çıkması mümkün değildi hiçkimse onu yanlız bırakmıyordu zaten. Ayşe de kızına yemek yediriyordu
Ayşe : Çocukluğuna geri döndük valla özlemişim aslında. Zaten sende abinde kaç yaşına gelsenizde benim bebeğimsiniz
Gözleri bomboştu öylece bakıyordu Ayşe gözleri dolu dolu kızının yüzüne dokunmak istediğinde Karaca kendini kasınca acı içinde inler
Ayşe : Tamam birtanem tamam dokunmuyorum annecim
Tepsiyi alıp odadan çıktığında Ayşe gözyaşlarını daha da tutamaz evladına merhem olamayan annemi olurdu derdi hep. Kendisiydi işte
- Havalanı -
Azer havalanına gelip bahsettiği kuzeni Sümeyye'yi almaya gelmiş genç kız geldiği gibi de hastaneye doğru yola koyulurlar
Sümeyye : Hayırdır abi apar topar çağırdın beni
Azer : Bi kız var ona yardım etmen gerek
Sümeyye : Ederimde noldu ki
Azer : Bu kız geçen haftalarda-
Lafın geri getirmez ama Sümeyye durumu anlamış ne diyeceğini bilememişti
Sümeyye : Çalıştığım hastaneye durumu anlatmam gerek yada istifamı verip o hastaneye başlmam gerek
Azer : HEr ne yaparsan yap ama o kızı hayata döndürmeye çalış
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARA
FanfictionAzer Ve Karaca'nın bambaşka bir hikayesi beni yazarken çok zorladı ama kalbimde çok başka bir yer edindi