Karaca sessizce bahçede oturuyor bahçeyi izliyordu
Ayşe : Annem sıkıldıysan içeri geçelim mi
Karaca olumsuz kafasını sallayınca Ayşe kızının saçlarını öpüp tekrar içeri girmiş o sırada neredeyse görüyordu bu bolanları ayağa kalkıp kim olduğunu görmek istiyordu ama yapamıyordu bir türlü çakılıp kalmıştı bu sandalyeye. Evin karşısında gördüğü yüz ile hızlı hızlı nefes almaya başlar ve neredeyse 1 yıl sonra ağzından ilk kelimeler dökülür
Karaca : A-annee
Ayşe ilk başta idrak edemesede kızının sesini duyduğu anda koşarak bahçeye çıkar. Karaca nefes alamıyordu resmen
Ayşe : Noldu noldu annecim noldu
Karaca : O-orada a-a-anne orada karşı evde. Bı-bırakma beni
Ayşe : Bırakmam. Gel babanını arıycam hemen
Sandalye ile tuttuğu gibi hızlı adımlarla içeri girerler. Karaca'nın sesini duyan biri daha vardı Azer. Hemen etrafa baktığında kısa bir arayış sonra onu görür Emrah
Bi Ömür hikayesi beğenilmedi galiba. Daha 1.bölümden silmek istemem ama artık AzKAr okuyan kalmadı belli
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARA
FanfictionAzer Ve Karaca'nın bambaşka bir hikayesi beni yazarken çok zorladı ama kalbimde çok başka bir yer edindi