konser/ᴀʀᴄᴇɴ

=7=

Evet.. şimdi birazcık olaylar karışıcak bana kocaman tebrik yıllar sonra bölüm yazmayan lraz babapirosu evet üşendim aklıma hiç gelmedi bu bölüm full ben yazicam umarım beğenirsiniz iyi okumalar

ARİFİN ANLATIMIYLA

Gözlerim kapanıyordu, adeta bir ateşe düşmüşçesine yanıyordum.Alnımdan akan ter yer ile buluştuğunda gözlerim artık tamamen kapanmıştı...

Zorda olsa arkadan konuşanları dinlemeye çalıştım.

"Arif?Arif beni duyuyor musun?"

"Çok da gençmiş..Yazık oğlana."

"O ölmedi bir kere!"

"Arif beni duyuyorsun değil mi?Arif'im,ne olur ses ver.AMBULANSI ARASANIZA AMINAKOYAYIM."

Ardından duyulan siren seslerinden sonra artık ne bir şeyler görüyor, ne de duyuyordum.Bilincim tamamen kapanmıştı...

CENANIN ANLATIMIYLA

Arife araba çarpmıştı o anın etkisiyle şok geçirmiştim.. arifin yerde yatan bedenini kaldırdılar ambulansın içine koydular hemen ambulansa yöneldim içeri atladim arifin yanına yaklaştım ona bakıyordum

"Ambulans yardımcısı"
Yakını değilseniz sizi alamayiz lütfen inin dedi.

"Hayir inemem lütfen sizinle geleyim onun bana ihtiyacı ver lütfen onun benden başka kimsesi yok dedim."

Yardımcıda kırmayıp peki gelin dedi sonra hızlı hızlı ambulansı sürmeye başladılar bende arifin eline yöneldim elini tuttum onun suratına bakıyordum kafasında kanlar akıyordu içim sızlıyordu onu bu halde görmek beni paramparça ediyordu elimi çekip görevlilerin işlerini yapmaları için geri çekildim ve yardımcılar ellerinden geleni yapıyordu tam bişey dicektim cihaz ötmeye başladı arifin kalbi duruyordu baş yardımcı hemen dediki şok tabancasını hazırlayın şok aticaz çok korkmuştum gözlerimden yaş akıyordu sevdim kişiyi kaybetmek istemiyordum arifin bedenine bakarak kendimi tutamıyordum tam şoku hazırladılar sayım yaptılar 1 ci şoku attılar arif tepki vermiyordu baş yardımcı komut verdi ikinci şoku hazırlayın dedi ikinci şoku attı arifin kalbi atmaya başladı cihazda baş yardımcı sevindi içinden şükürler olsun dedi arifin kalbi döndü için çok seviniyodum kalbi cihaz makinesinde yavaş yavaş atıyordu çoktan hastaneye yaklaşmıştik kapılar açıldı arifi aşağıya indirdiler hastanenin iceresine doğru götürmeye başladılar aceleyle hemen yoğum bakıma koydular arifi bense kapının önünde onu düşünerek ağlıyordum doktor içeri girmeme izin vermiyordu koltuğa geçip oturdum tam o sırada telefonum çaldı arayan emreydi
telefonu titreşime aldım onları meraklandırıp üzmek istemiyordum telefonu açmadım bı kaç saat bekledim doktorun çıkmasını gözlerim ağlamaktan kapanıyordu hayla ağlamaya devam ediyordum bı yandan çünkü onu çok önemsiyordum yavaş yavaş gözlerim kapandı

=Bu mal koltukta uyuya kaldı gençler yazar=

================================
Sesler duyuyordum birileri konuşuyordu yavaş yavaş gözlerimi araladım doktor diğer doktorla konuşuyordu hemen ayağa kalkıp doktorun yanına gittim ve doktora sordum "arifin durumu nasi iyimi lütfen bişey söyleyin" dedim doktor dediki durumu şu anlık iyi kritik hayla kafasından darpe aldığı için elimizden geleni yapıyoruz bı kaç saate gene ameliyata alıcağız ozaman sizi bildiricem durumunu lütfen siz oturup bekleyin dedi.

yerimde duramıyordum ordan oraya kosturuyordum durumu iyi olduğunu söyledi doktor ama içim rahat etmiyordu hiç tek isteğim onun iyilesmesiydi bian önce gülüp eğlenmesini görmek istiyordum o mutlu gülen yüzünü görmek istiyordum.

Bı kaç saat bekledim hayla doktor çıkmamıştı doktorun çıkmasını bekliyordum durumunu öğrenmek için ayakta dolanıp duruyordum ve bianda kapı açıldı içerden doktor çıkıyordu hemen doktorun yanına gittim ve dedimki "durumu nasıl iyimi doktor bey dedim" doktorda "durumu gayet iyi şuan uyuyor yarın akşam taburcu yapicaz" dedi baya sevindim dedimki
"onu görebilir miyim"
Doktor bey dediki "yoğun bakımdan diğer odaya geçiricez birazdan ozaman sizi ben haber edicem siz lütfen biraz oturup bekleyin" dedi

Koltuğa oturdum o sırada elime telefonumu aldım titreşimde olan telefonumda baya cevapsız çağrı vardı hepsi çok merak etmişti emreden 40 arama gelmişti Emre'ye tıkladım ve onu aradım açmasını bekledim yarım saat sonra emre açtı telefonu emre hemen dediki "telefonları neden acmiyorsun noldu lan çok emrak ettik kötü biseymi oldu dedi" bende hemen durumu anlatmaya başladım "Emre lütfen Şok geçirme anlattıcaklarımdan ben arife seni karşıya gecirim dedim kabul etmedi sonra karşıdan karşıya geçmesine baktım o sırada arife araba çarptı emre hastaneye geldik durumu şuan iyimis uyuyor merak etmeyin" dedim emrede dediki "Hangi hastenedesiniz bizde geliyoruz"dedi
Hastanenin adını söyledim yarım saat sonra emreler geldi yanıma koştular çok merak etmiştiler hemen konuscakken tam Emre dediki "şükür iyi olacak kötü yandan bakmayalim"
Bende içimden oh cekere koltuğa kafamı yasladım yarım saat geçti arifi diğer odaya taşıdıklarini gördüm doktorda dediki "yerleştirdikten sonra gelebilirsiniz ama sizinle özel bişey konusacam Cenan bey dedi"
içimden inşallah kötü bişey değildir diye geçiniyordum doktor arifi odaya yerleştirdikten sonra bizimkiler arifin yanına gitti doktorda beni odasına çağırıp konuşmaya başladı "Arifle ilgili kötü bı haberim var" dedi.
Koltuğa oturup can kulağıyla onu dinliyordum sonra dediki "Arif hafızasını kaybetti onu tekrardan hatırlatmak için anılarını canlandirmaniz ve onun bu haline alışmanız lazım" dedi bu durumu emrelere anlatacaktim yanlarına geçtikten sonra yarın arif taburcu olacaktı endişe etmeyip doktora dedimki "elimden ne geliyorsa onun anılarını tekrardan yaşatacağım eski anılarını getiriceğim"dedim ve doktorun odasından gittim kapıda Ömer'i gördüm arifin odasının kapısında bekliyordu içeri geçtim ve arifin mışıl mışıl uyuyan suratına bakıyordum sonra dedimki bizimkilere "biraz dışarı çıkalım mı sizinle konusmam gereken bişey var" dedim onlarda sorun ne dediler dışarda konuşalım bence dedim ve odadan çıktım kapıyı kapattım dışarı hava almaya gittik Emre dediki"ne konusucaksin bizimle noldu" dedi Ömer'de başını onaylayarak aynen dedi.

Derin bir nefes alıp verdim o sırada konuşmaya başladım "Ar- arif hafızasını kaybetmiş."dedim

================================
Evet bu bölüm burada bitiyor artık çok aktif olacağiz umarım beğenirsiniz