DRİVER AND HİS LİTTLE RABBİT | Taekook ✔

1.0

🎀

Taehyung öfkeli bir şekilde Minhan'ın yakasından tutarak onu masaya doğru yaslamıştı. Üstüne eğildi. Sinirden çenesi kasılıyordu. "Şerefsiz piç. "

"H-hyung... B-bırak beni nefes alamıyorum!"

"Kes sesini orospu çocuğu. Bak uzak durmanı söylüyorum. Jungkook'tan uzak duracaksın!"

Neredeyse herkes onlara bakarken Jimin elindeki bardakla kalakalmıştı. "DUYDUN MU !?"

"D-duydum. Şimdi bırak lütfen. "
"Bak en ufak bir hareketinde seni gebertirim!"

Kimse Taehyung'a karşı gelmeye cesaret edemediğinden oldukları yerde sadece izliyorlardı.

Onu sertçe yere bıraktıktan sonra Jimin'e döndü. Jimin olduğu yerde sıçrarken ona "O artık senin yanında çalışacak! Tamam mı!?"

"Ta-tamam hyung. "

Kim Taehyung dik adımlarla beraber buranın patronu Seokjin'in odasına geldi. Kapıyı çaldı ve içeri girdi.

"Patron "
"Taehyung... Sorun ne?"

"Jimin'in yanında çalışması için birini buldum"

"Buna ihtiyaç yok. "

"Var var. Jeon Jungkook. Kendisi lise okumayacak artık işe ihtiyacı var. "

"Kendi ağzınla diyorsun Tae. O bir liseli. "

"Onu korurum sorun değil. Onun işe ihtiyacı var. " tek nefeste konuştuğunda derin bir nefes verdi. Elleri arkasında bağlıydı ve şaşkın bakan Seokjin'den bir cevap bekliyordu.

"Geçenlerde kaza yapan çocuk mu?"

"Evet o"

"Bunu düşüneceğim. Şimdi çıkabilirsin"

"Patron... Yenilmezler'e yeni birisini almayı biliyordun. Şimdi neden düşünüyorsun?"

"O çocuk çaylaklarda Taehyung. Seninle çok görüşmez bile. "

Taehyung geriye dönerek yüzünü sıvazladı. Şu an sinirliydi ve doğru düşünemiyordu. Jin 'e olan saygısından çok bir şey demesede genede sesini yükseltti.

"Bu sefer dediğim şeyi kabul etmek zorundasın. O çocuk..."

"O çocuk evet?"

Seokjin'in iki kaşı birden havaya kalktı ve Taehyung 'a iddialı bir şekilde bakmaya başladı.

"O çocuk işte bakmam lazım ona. "

"Neden?"

Taehyung gözlerini devirdi. Onun kendisine ihtiyacı vardı çünkü. Dünyada yapayalnız bir çocuğun ona ihtiyacı vardı. Onun belki burda olmaması gerekiyordu ama onun korunmaya ihtiyacı vardı. Sevgiye ihtiyacı vardı ve belki de... Hayatı öğrenmeye...

"İşe alındı değil mi? Her ay maaşını yatırırsın. Sana kolay gelsin Kim Seokjin" dedi ve patronunun arkasından kendisine seslenmesi çokta umrunda olmadan odadan çıktı.

*Sabah*

Odada yapayalnız uyandı Jungkook. Elleri ile gözlerini ovuşturduktan sonra pencereden aşağı baktı. Nerdeyse kimse yoktu ve temizlik yapılıyordu.

Odaya şöyle bir göz gezdirdi. Köşede rafları tozlanmış kitaplık,önünde şarap şişeleri dolu bir sehpa ve karşısında koyu renk deri bir koltuk.

Yerde gelişigüzel atılmış halı ve oda çok düzensizdi. Banyoya yürüdü. Yüzünü yıkadıktan sonra karnının acıktığını fark etti. Açtı ancak aşağı inmedi.

Deri koltuğa oturdu dizlerini kendine çekti ve şu an sarılmaya ne kadar ihtiyacı olduğunu düşündü.

İhtiyaç...

Yalnızdı.
Ailesi tarafından yalnızdı
Annesi tarafından
Babası tarafından
Sevgiye

Bir iki saat sonra kapı açıldı ve Taehyung elindeki yemek tepsisi ile içeri girdi.

~~~

Diğer bölümü yazmaya koşuyorum bu sefer çok beklemiceksiniz :D

Kısa kısa yazmaya karar verdim. Oy veriseniz sevinirim ❤️‍🔥❤️‍🔥