END SEASON 1

212 11 5
                                    

𝟯𝗥𝗗 𝗣𝗘𝗥𝗦𝗢𝗡 𝗣𝗢𝗩

Ang 𝗩𝗔𝗠𝗣𝗜𝗥𝗘 na na'reincarnate ay hindi ito na susunog ng araw kahit wala itong protection laban dito. Malalakas din sila pag nakainom na sila ng dugo ng tao. Mas'lalo silang lumalakas pag ang dugo na ininom nila ay galing mismo sa taong pinakamamahal nila.

May mga kahinaan din sila tulad ng, matutulog sila ng apat na buwan o panghabang buhay na pag kakatulog,  pag iniwan at niluko silang ng taong pinakamamahal nila.

Magigising lang sila pag may taong mag sasakripisyo upang ipainom ang dugo nya sa kaniya at tauspuso nya itung ipapainom. Mas'lalupang lalakas ang Vampire kung ang nag painom sa kanya ng dugo ay may tinatago na pagtingin sa kanya.

Kung walang mag sasakripisyo sa kanila, habang buhay na silang matutulog at hindi na magigising.

Kaya ang ibang vampire ay hindi umiibig at mga pusong bato rin sila dahil kung hindi nila yun gagawin sila ang mapapahamak sa bandang huli.

Tulad nalang ni 'Sarahm'.

—BACK to PRESENT—
1 years later...

Wala ng Prof Rah ang nag pakita o dumalaw sa kanila. Para itong bula na bigla nalang nag laho kahit balita sa kapatid nito ay wala narin simula ng mawala si Prof Rah. At dahil din don biglang nag bago ang lahat sa Section Hell.

“Ano mga bro, ready na kayo?”

“Ready na.” sang ayun nilang lahat kay Ethan na ngayun handa na sa pagsabak sa gang-truble.

Si Ethan. Sya na ang leader ng gang nila at sya ang pumalit kay Xian bilang leader.

Si Chase. Palaging nasa club nalang at walang araw na hindi sya lasing. Palagi rin syang umuuwi sa bahay nila na may dalang babae.

Si Jake. Palaging kasama sya ni Ethan sa mga gang-truble nila. At palagi rin syang nasa club kasama ang mga babae nya.

Si Xian. Walang nakakaalam kung saan sya nag punta. Simula ng graduation ay hindi na sya nakita ng mga kasamahan nya. Parang bula lang na biglang nag laho.

Sa kabilang banda naman hindi parin na gigising si Zarrah Shin. Siguro habang buhay na syang matutulog dahil wala ng ibang paraan para mapagaling sya.

Kahit nakalipas na ang isang taon, inaalala parin ng mga studyante nya, sya at nakatatak na sa puso ng mga ito ang mga alala nya na iniwan nya sa mga ito.

Magigising paba si Zarrah Shin sa mahabang pagkakahimlay?

May tao pa ba'ng handang mag sacrifice para mabuhay lang sya?

Oh, hanggang dito nalang ba talaga sya?

•••••
2 years later. . .

SOMEONE'S POV:

“Ako ba ang hinahanap mo S—”

“Oo ikaw nga kumusta sya? Nasa mabuti ba syang kalagayan?”

“Sira kaba? May nasamabuti ba'ng kalagayan ang nakaratay lang sa kamang yelo? Umayos ka nga..”

“Mana ka talaga sa ate mo!” bulong ko na narinig naman nya kaya nakatanggap ako sa kanya ng masama'ng tingin.

“Mana nga.”

“Anong sabi mo?”

Ang sungit nya talaga walang pinag bago manang'mana sa ate nya.

“Ako ba'y pinagloloko mo mister?”

“Hindi. Oo na ito na! Dalhin mo ako sa kanya?”

“At bakit naman mister?”

“Syempre para tulongan sya tiba matagal mo nasyang gustong magising binibining masungit?”

Bigla naman umamo ang mukha nya at walang paalam na hinila ako kung saan.

Marami kami'ng eskinitang nadadaanan at ito ako hingal na hingal na sa kakahila nya sakin.

Ang bilis nyang lumagad grabe!

“Binibining masungit?”

“Ano?” galit nyang sagot.

“Malapit na ba tayo?” hingal na hingal kong tanong.

“Ang hina mo naman pala mister. Pano mo matutulongan ang ate ko kung ganyan ka kahina?”

“Wala ka na do'n.” biglang seryoso ko'ng sagot.

Mahabang katahimikan ang namutawi sa aming dalawa hanggang sa huminto sya sa isang mataas na gusali. May pinindot lang sya sagilid nito saka ito bumukas.

“Pasuk!” malamig nitong wika.

Sumunod lang ako sa kanya. Matagal rin ang pag lalakad namin bago kami nakarating sa pintuan ko'ng saan doon nakahimlay ang katawan nya..

Miss na miss kona sya ang mga tawa nya, ang mga ngiti nya, at ang pagiging estrikto nya sa mga estudyante nya.

Nag'tataka seguro kayo kung paano ko sya nakilala no?

Kung ako kilala ko sya pero sya hindi nya ako kilala. Bakit? Dahil sa malayo ko lang sya pasekretong sinusundan. Hindi ako masama'ng tao ha kungyan ang iniisip nyu. Paano ko gagawan ng masama ang babaeng pasekreto ko'ng minamahal. Sya lang ang babaeng mamahalin ko habang buhay kahit hindi nya ako kilala. Nakahanda ako'ng ibigay ang buhay ko alang'alang lang sa kaligtasan nya. Pero umaasa parin ako na sana makausap ko sya ng harap'harapan at masabi ko ang tunay kung nararamdaman sa kanya.

“Iwan na kita dito mister ikaw na ang bahala sa ate ko..” wika nito sabay labas ng kwartong ito.

Lumapit ako sa katawan nya na nakahiga sa batong yelo at agad ko'ng hiniwa ang pulsuhan ko at tinapat ko ito sa bibignya.

Habang tumatagal nakikita ko na bumabago na ang kulay ng mukha nya. Bumabalik na ito sa dati nyang kulay.

Napangiti naman ako sa nakita ko.

“Sawakas magigising ka narin. . .

Mi Amor. . .”

—𝗘𝗡𝗗 OF SEASON 1

COMMENT| VOTE|SHARE

THE MYSTERIOUS RED EYES✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon