ឈឺចាប់មិនអាចស្អប់(ចប់)

ភាគ17

Winner:បងសុំទោសណា...

Dean:...(គេងបែរខ្នងដាក់មិននិយាយតបគេវិញទេព្រោះថាអ្វីដែលគេម្សិលមិញគឺអាក្រក់ខ្លាំងពេកហើយ)

Winner:មកពីវាមកធ្វើបែបនិងដាក់អូន!

Dean:ជាកំហុសខ្លួនឯងទៅបន្ទោសគេ!?បងដែលដឹងថាខ្លួនឯងខុសដែរទេ???ហើយប្រច័ណ្ឌរកអីបើយើងក៏គ្រាន់តែជាប្ដីប្រពន្ធបំពេញមុខមាត់ដូចគាត់និយាយមែន!!

Winner:បងប្រច័ណ្ឌព្រោះតែបងស្រលាញ់អូន!!

Dean:ពាក្យកុហកបែបនិងបងក៏និយាយចេញមកកើតដែរ??ខួរក្បាលបងពេលនេះគិតពីមុខមាត់បេះដូងបងគិតពីគេ ក្នុងចិត្តបងមិនដែលមានអូនទេ!! ហើយដឹងផងទៅបងមិននៅក្នុងប្រភេទមនុស្សដែលអូនស្រលាញ់ទេគ្រប់យ៉ាងពួកយើងសុទ្ធតែដឹងពីមូលហេតុអីច្បាស់!!!

Winner:អូននៅស្រលាញ់វាមែនទេ??

Dean:និយាយហើយក៏គ្មានបានអ្វីមកវិញដែរ!

Winner:ឆ្លើយមកថាអូននៅស្រលាញ់វាមែនទេ???(ទាញដៃdeanឲ្យក្រោកមកនិយាយជាមួយគេ)

Dean:លែង!

Winner:ឆ្លើយមក!!

Dean:លែងអូនទៅ!!! បងក៏មានមនុស្សដែលបងស្រលាញ់ហើយមកខ្វាយខ្វល់រឿងប៉ិននិងធ្វើអី!?បងត្រូវការអីក៏អូនព្រមឲ្យ...បងចង់បានភាគហ៊ុន50%ក៏អូនឲ្យដែរ..បងត្រឡប់ទៅរកតួឯកក្នុងចិត្តបងវិញទៅ...ឈប់ធ្វើបាបអូនព្រោះតែគេទៅ...(និយាយដោយទឹកភ្នែក)

Winner:អូនចង់លែងលះណាស់មែនទេ???អូនចង់ត្រឡប់ទៅរកវាណាស់មែនទេ!ព្រោះតែវាត្រឡប់មកវិញមែនទេទើបអូនចង់លែងលះដល់ម្ល៉ឹង!

Dean:មិនពាក់ព័ន្ធជាមួយអ្នកណាទេបងឈប់លើកបើកគេមកនិយាយទៅ!អូនចង់លែងលះព្រោះអូនមិនអាចទទួលយកនូវអ្វីដែលមិនមែនជាកំហុសអូន! បងបរាជ័យព្រោះគេមានអ្នកផ្សេងប៉ុន្តែបងមកធ្វើបាបអូន..បងគិតថាអូនជាទីងមោងមែនទេ??

Winner:បងមិនលែងលះនោះទេ!!

Dean:អូនសុំអង្វរបងទៅចុះ...យើងលែងលះគ្នាទៅអូនវេទនាខ្លាំងណាស់ដែលត្រូវរស់នៅជាស្រមោលរបស់គេ...យើងមិនបានស្រលាញ់គ្នាទេយើងរស់នៅជាមួយគ្នាធ្វើអី...អូនឲ្យភាគហ៊ុន70%ក៏បានដែរ...ហើយអូននិងប្រាប់គ្រប់គ្នាថាអូនជាអ្នកក្បត់បងទើបយើងមានថ្ងៃនេះ..អូនសុខចិត្ដខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះហើយឲ្យបងល្អក៏បានដែរណា...យើងលែងលះគ្នាទៅ

Winner:dean!អូនដូចជាខំប្រឹងពេកហើយ!បងមិនឲ្យអូនមានឱកាសទៅរកអ្នកណាទៀតទេកុំស្រម៉ៃទៀតអី!(គេមិនដឹងថាអារម្មណ៍គេពេលនេះគឺបែបណាទេ តែគេគ្រាន់តែមិនចង់ឲ្យមនុស្សដែលគេធ្លាប់គ្រប់គ្រងត្រូវបានទៅអ្នកផ្សេង)

Dean:ហឹកៗ....បងធ្វើបែបនិងធ្វើអី...បងចង់បានអីឲ្យប្រាកដ...ហាស៎...(វៃwinnerត្រង់ទ្រូងហើយយំដង្ហក់ដោយការឈឺចាប់)

Winner:បងត្រូវការគ្រប់គ្រងអូនរហូតទៅ!នៅពេលនេះមានអាចង្រៃខ្លះវាចាំទទួលយកអូនទៀតបងកាន់តែមិនអាចដោះលែង!!

Dean:បងត្រឡប់ទៅរកគេវិញទៅ...បងគ្រប់គ្រងមនុស្សដែលបងស្រលាញ់ទៅ...បងមករញ៉េរញ៉ៃជាមួយខ្ញុំធ្វើអីខ្ញុំផ្ដល់ឲ្យបងអស់ហើយ..

Winner:នៅទេ!អូននៅមិនទាន់ប្រគល់របស់មួយទៀតមកឲ្យបង!!

Dean:ជាអ្វីប្រាប់មកអូនព្រមប្រគល់ឲ្យ...ឲ្យតែយើងអាចចាកចេញពីគ្នា...

Winner:នោះគឺបេះដូងរបស់អូន...អូនត្រូវតែរស់នៅជាមួយបងរហូតមិនថាបងមានអ្នកផ្សេងយកមករស់នៅយើងនៅតែជាប្ដីប្រពន្ធរហូតទៅ!!(អាត្មានិយមម្ល៉េះប្រូ🙃)

Dean:.....(ឮចឹងអស់អីនិយាយតែម្ដងទឹកភ្នែកហូរមកឥតឈប់ឈរ)

Winner:បងទៅធ្វើបបរមកឲ្យអូន...(ចាកចេញពីdeanទៅបាត់)

Dean:ឈឺខ្លាំងយ៉ាងនេះខ្ញុំមិនគាំងបេះដូងស្លាប់តែម្ដងទៅ!!!!ខ្ញុំគិតថាជួបអ្នកថ្មីទោះបីជាមិនស្រលាញ់គ្នាក៏អាចរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសន្តិភាពដែរ...ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវឈឺចាប់និងអ្នកចាស់ហើយមកវេទនានិងអ្នកថ្មីទៀត...ខ្ញុំបានទៅសាងកំហុសអីលើពួកគេទៅទើបគេធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ...(យំអោបខ្លួនប្រាណខ្លួនឯងដោយការឈឺចាប់ទ្រាំលែងបានហើយ)

+នៅខេត្តឈៀងម៉ៃ

Khuntony:way....(ចុះពីលើឡានភ្លាមក៏ស្រែករកមនុស្សសំណព្វចិត្តតែម្ដង)

Way:លោកម្ចាស់ដឹងកន្លែងនេះដោយរបៀបណា??

Khuntony:គឺម៉ាក់របស់ឯងប្រាប់យើង...យើងជឿជាក់ឯងណាwayថាឯងមិនបានធ្វើបែបនិងទេយើងមើលឯងធំធាត់មកដល់ឥឡូវយើងដឹងថាឯងមិនមែនជាមនុស្សបែបនិងទេ ចាកចេញបែបនេះក៏ល្អហើយទើបកុំឲ្យគេធ្វើបាបបន្តទៀត

Way:អ្នកប្រុសនិងមិនដឹងទេមែនទេ???

Khuntony:យើងប្រាប់គេថាយើងទៅក្រៅប្រទេសគេមិនដឹងថាយើងមកទីនេះទេកុំភ័យអី...

Sarika:លោកម្ចាស់ចូលមកក្នុងមកនិយាយគ្នាខាងក្រៅធ្វើអីក្ដៅខ្លាំងណាស់....

Way:សូមអញ្ជើញលោកម្ចាស់...

Khuntony:យើងមកស្នាក់នៅតាមខេត្តបែបនេះមួយអាទិត្យឲ្យស្រឡះខួរក្បាលបន្តិចរស់នៅតែក្នុងក្រុងធុញថប់ស្ទើរស្លាប់ទៅហើយរកនៅបែបនេះក៏ល្អ...