Plüton

3.Gerçekler Acıdır.

Bölüm Şarkısı: Kor-Emir Can İğrek

3 hafta sonra

Evet tam 3 hafta geçmişti yaklaşık 1 hafta önce Yağız hastaneden çıktı. Leya zaten ertesi gün çıkmıştı. 2 hafta boyunca hastanede kalmıştım. Bu sefer gerçekten gözümden uyku akıyordu. Ve evet kardeştik. Kanıtlanmıştı ama nasıl? Annemler nasıl bırakmıştı onu. İstenmeyen çocuk olmak... en iyi ben bilirdim bu hissi.

6 yaşında sokağa atılan çocuk bilirdi.

Karşımda duran babama karşı başımı kaldırdım. Yağan yağmurdan sığınmak için elimdeki şemsiyeyi rüzgara karşı zor tutuyordum ve konuşmaya ilk o başladı "Noldu kızım bir şeye mi ihtiyacın var?" Hafif gülümsedim. "Varken yoktun. Şimdi neden varsın?" Başını eğdi. "Pişmanım kızım."

"O kadın istedi diye o masum 6 yaşında sokağa fırlattığın kız seni affetmedi ama."
Sustu. Konuşamadı. Haklıydım.
"Abim olduğunu biliyor muydun?"
"Ne? Ne abisi?" Dedi yüzüne takındığı o karışmış ifadeyle. Halbuki biliyordu. "Ya da annemin yaşadığını."
"Ne diyorsun Tuana? Hiçbirşey anlamıyorum"
"Anlıyorsun! Hemde çok iyi anlıyorsun!"
"Saçmalama kızım! Bilmiyorum diyorum!"

3 gün önce.

Amcam vardı karşımda. Hasan amcam.Babam tarafından her malı alınan amcam. Saçları ağırmış. Sakalları uzamıştı. Üstündeki eşorfman takımı eskimişti.. "Tuana annenin yaşadığını başından beri biliyordu. Hatta onun saklanması için elinden geleni yaptı sonrada."
"Sonrada ne?"
"Annenin hafızasını sildirmek için ameliyata sokturdu. Annen hiçbirşey hatırlamıyor. Sonrada hayatına devam etti. Zaten kimsesizdi. Bir en yakın arkadaşı sayesinde yaşadı. Yasemin."

"Yağız peki?"

"Yağız... Baban annenle tanıştı. Barda. Sonra beraber oldular. Evlendiler. Evlendikten 7 ay sonra doğdu yağız yani evlenmeden hamile kalmış. Doğar doğmaz baban alıp sokağa bıraktı. Sonrada kimsesiz diye anıldı. Aylar sonra tekrar hamile kaldı annen sana. Zaten o adam pisliğin teki. Her gece döverdi. Sokağa atardı başka kadınları alırdı eve. Sonra Meryem'le tanıştı annen hamileyken. Oda hamile kaldı. Gökçeye. Baban annene bunu söyledi ve anneni bırakıp gitti. Sonra annen... kötü işlere bulaştı. Mecbur kaldı. Beş parası yoktu. Sana bakamazdı. Tekrar hamile kaldı başka birinden. Sonra dayanamadı ve intihara kalkıştı."

"Biliyorum benim gözüm önünde yaptı."

Dediğimde gözlerim doldu.
"Ama başaramadı. Baban buldu onu. Ha bu arada Meryem'de evliymiş hatta oğlu varmış. Ama bırakmış onu. Umrunda olmamış oğlu onu hiç tanımadı. Hatta sanırım iki oğlu varmış birinin adını hatırlar gibiyim büyük olan Egeydi sanırım. Neyse baban onu bulduğunda berbat haldeydi. Onu bir odaya kapattı aylarca bebek doğasıyla kadar işkenceler çektirdi. Bebek doğduğunda hiç açımadan onuda birinin kapısına bıraktı. Umarım iyidr. Sonrada annenin gözü önünde Ülkünün ailesini öldürip denize attı."

Gözümden bir damla yaş düştüpünde ağaya kalkıp sandalyeyi düşürdüm. "Ne! Yapmamıştır dimi!?"
"Yaptı kızım. Senin baban bu kadar şerefsiz pislik işte. Seni aldığında Meryem zaten senden nefret ediyordu. Diğerlerinizde biliyorsun zaten."
Gözümden düşen yaşları sildiğimde hızlıca amcama sarılıp teşekkür ettim ve evden çıktım.

Günümüz.

"Sen... hayatımda gördüğüm en şerefsiz insansın! Herşeyi biliyorum! Anneme yaptıklarını. Yağıza yaptıklarını. Hatta..." dediğimde dilim varmadı konuşmaya "Ülkünün benim kardeşimin ailesini öldürdüğünü bile!"
"Bana bak! Kes sesini!" Dediğinde gözü dönmüştü. Öğrenmemem gerekenleri öğrenmiştim evet. "Tek kelime dahi etme!" Diyip kolumu tutucakken şemsiyeyle bana yaklaşmasını engelledim.