နံနက္ခင္း၏ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုက မွန္ျပတင္းလိုက္ကာၾကားမွ တိုးလွ်ိဳးကာႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ မ်က္လုံးမ်ားကို ျဖည္းညႇင္းစြာဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေစာင္ထူထူတစ္ထည္လႊမ္းၿခဳံထားသည္ကိုေတြ႕ရ၏။ သူႏႈတ္ခမ္းေတြကို တြန္႔ခ်ိဳး၍ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ေကးပုစိကေတာ့ကြာ"
ေကးေကးသည္ လမ္းခြဲ၍ထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ေသာသူ႔အား စိတ္ဆိုးခ်င္ဟန္ေဆာင္ေန၏။ "ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အခု သူစိမ္းေတြ" ဟုဆိုကာ သူ႔အားခုတင္ေအာက္ၾကမ္းျပင္တြင္ အိပ္ရာျပင္ေပးခဲ့သည္။
"ေစာင္အပိုမရွိဘူး... ကိုကို ဒီတိုင္းပဲအိပ္... မအိပ္ႏိုင္ရင္ တျခားေနရာသြား"
ရက္စက္သည္ဟု မဆိုသာေသာ ဆတ္ေတာက္ေတာက္ေလသံေလးအား သူ႔မွာေစာဒကမတက္ႏိုင္ခဲ့။ ခုတင္ေပၚတြင္ေက်ာခိုင္းထားေသာ ေက်ာျပင္ေလးအား အနီးကပ္ျမင္ေနခြင့္ရသည္ကပင္ သူ႔ခံခဲ့ရေသာငရဲမွလြတ္ေျမာက္ၿပီဟူသည့္အသိက ရင္ကိုၿငိမ္းေအးေစရၿပီ။
မထိရ မကိုင္ရႏွင့္ တားျမစ္ဒဏ္ခတ္ခံထားရသူတစ္ေယာက္အဖို႔ အသက္ရႈသံတိုးတိုးေလးကိုသာ အလြမ္းေျပအားစိုက္နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ အိပ္မက္ေတြထဲမွာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေကးေကးကိုရွာေဖြရင္း အားကစား႐ုံေခါင္မိုးထပ္ေပၚရွိ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြၾကားထဲမွာ ေျပးလႊားေနရင္းေပါ့။
"ခ်ပ္" "ကြၽီ"
တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ေရခ်ိဳးခန္းမွျပန္လာေသာ ေကးေကးက အခန္းထဲသို႔ဝင္လာသည္။ သူလွဲေနရာမွ ထထိုင္လိုက္၏။ ေကးေကးက သူ႔အားတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ အဝတ္ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ၿပီး အဝတ္အစားလဲသည္။
"ေကး... အလုပ္ကဘယ္အခ်ိန္သြားရမွာလဲ"
"၈ နာရီ"
"ကိုကိုလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္"
"မလိုဘူး"
ေကးေကးဆီမွျပန္ေျဖသံက မဆိုင္းမတြ။ သူေစာင္ေတြကိုေခါက္သိမ္း၍ ခုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးမ်က္ႏွာသစ္ရန္ ကမန္းကတမ္းျပင္ရသည္။ ေတာ္ၾကာ ေကးေကး သူ႔ကိုမေစာင့္ဘဲထြက္သြားမွျဖင့္။
YOU ARE READING
ကိုကို Enjoyers Series 💓
Romanceကိုကို Enjoyers Series Boy Love One Shot Collection
