Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(picture Crd from Pinterest)
"တင္! တင္! တင္! တင္!"
ပုံမွန္ႏွိုးေနက် ႏွိုးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ နိုးထလာရေပမယ့္ သူ႔ေခါင္းတစ္ခုလုံးက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲလို႔ေနသည္။ ခုတင္ေဘး စားပြဲေပၚရွိဖုန္းကို လက္ႏွင့္စမ္းကာ ႏွိုးစက္ျမည္သံကို အနားေပးလိုက္ၿပီး အားတင္း၍ ထထိုင္လိုက္ရ၏။
စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုပင္ ၾကာျမင့္ေနခဲ့ၿပီမို႔ ေခါင္းကိုက္သည္ ဖ်ားနာသည္ မၿငီးျငဴအားဘဲ သူအလုပ္သြားဖို႔ ျပင္ရျပန္သည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ျပန္႔က်ဲေနေသာ စာရြက္မ်ားႏွင့္ ဖြင့္လက္စ Laptop ကိုျမင္မွ သူ ညကညဥ့္နက္တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္မိျပန္ေၾကာင္း သတိရမိ၏။ ကိုက္ခဲေနေသာနားထင္ကို လက္ညႇိုးလက္မတို႔ႏွင့္ ညႇပ္ဖိလိုက္ၿပီး ေရးခ်ိဳးခန္းဝင္ရသည္။ သူ႔တြင္ ႐ုံးသြားဖို႔ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မိနစ္ ၂၀ သာရွိ၏။
နံနက္ခင္းမွာ သံပတ္ေပးထားေသာ စက္႐ုပ္ေတြလို ရထားဘူတာဆီကို ဦးတည္ေနက်သူမ်ားအၾကား သူလည္း စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္အျဖစ္ပါဝင္တိုးေဝွ႕ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ နံနက္စာက ဘူတာ႐ုံေအာက္ကဆိုင္မွ အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔တစ္ခုႏွင့္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မၽွသာ။
သူ႐ုံးသို႔ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ထက္ပို၍ အခ်ိန္တိက်တတ္ေသာ ေဝမိုးထြန္းက ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီး ထုံးစံအတိုင္း ႏွုတ္ဆက္၏။
"ေမာနင္း ဥာဏ္လင္းသက္"
သူ ထုံးစံအတိုင္း ေခါင္းတစ္ခ်က္သာညိတ္ၿပီး ျပန္ႏွုတ္ဆက္လိုက္၏။ ေဝမိုးထြန္းက ထိုင္ေနရာမွထကာ သူ႔အနားေရာက္လာၿပီး သူ႔အားစူးစမ္းသလိုၾကည့္သည္။
YOU ARE READING
ကိုကို Enjoyers Series 💓
Romantizmကိုကို Enjoyers Series Boy Love One Shot Collection
