Gerçek Olamayacak Kadar Güzeldi | lukanette

I. Yapamıyorum

18 Yaş Günlükleri, Mavi'nin I. Tonu
-5 Haziran 2021-

Marinette kişilik bozukluğuna sahip olduğunu Luka'ya söylemeliydi.

Küçüklüğünün geçtiği çatı katı pembe odasında, loş ışıkların altındaydı. Açık pembe kanepesine oturmuş, bacaklarını kendisine çekmiş, başını dizine yaslamış bir şekilde yuvarlak pencereden gecenin sessiz görüntüsünü izliyordu.

Yalnız değildi.

Çaresiz bir ifadeyle yere oturmuş süper kahraman, bu odanın ortasında duran tahta kolona sırtını yaslamıştı. Gözleri öylece Marinette'teydi. Ağzının kuruluğu artık söylenecek sözün kalmadığının bir işareti gibiydi.

"İlaçlarını almaya neden korkuyorsun?" diye sordu yavaşça ama buna rağmen Marinette alıştığı sessizliğe eklenen gürültüyle yerinden sıçramaktan kaçamadı. Başını kaldırdı, çevirdi ve gözlerini yerde oturan kahramana sabitledi.

Bu soruya cevap veremedi.

"Marinette," derin bir nefes alırken yasladığı yerden çekildi ve kambur duruşunu düzeltti. "Bana anlatabilirsin, biliyorsun."

"Sana daha ne anlatabilirim Alix?" Bunu söylerken ifadesinde tek bir kas dahi hareket etmemiş gibiydi. Mavi gözlerini ağırca kapatıp açtı. "Ben borderline'ım... Tüm bu yaşadıklarım..." Boğazına hiç geç kalmadan dolanan düğüm konuşmasına şans tanımadı. Burnundan uzun bir nefes verdi. "...ağır geliyor."

"Ben buradayım."

"Varlığın bana yardımcı olmuyor." diyerek fazla dürüst oldu. "Yanımda olmanı istediğim kişi sen değilsin."

"Yapma," Kahramanın omuzları düştü. "Mari, böyle konuşma."

Marinette yine aklına gelen kişiyle gözlerini kapattı ve arkasına yaslandı. Bacaklarına sardığı kollarını gövdesine dolamadan önce giydiği uzun kollunun bileklerini çekiştirerek kumaşı avcunun içinde sıkıştırdı. "Luka'ya söylersem beni terk edecek." dedi bir anda, ağlama dürtüsü gözlerine doldu, çenesini sıkı tutmaya çalıştı ama o kadar güçsüz hissediyordu ki bunu başarabileceğinden emin değildi. "Benden nefret edecek. Ona olan sevgimi hastalığıma vuracak ve—"

Konuşmaya devam edememesinin nedeni bir saat öncesinde olduğu gibi bir kez daha ağlama krizine girmesi oldu.

Marinette'e teşhis yakın zamanda koyulmuştu. Hayatının yolunda gitmesi için bir psikologla görüşme fikrini sunan kişi en yakın arkadaşı Adrien'dı. Gelişmeleri çok yakından takip etmişti, Marinette'in yanında olmuştu. Terapiler bir psikiyatristle birlikte devam ettiğinde Marinette'e olan desteğini daha da katlamıştı. Tanının koyulmasıysa hiç uzun sürmemişti, teşhis doğrulanmıştı.

Marinette şu anlık bu gerçeği bir tek Adrien ve Alix'e anlatabilmişti. Uzakta olan ailesine hiçbir şey çaktırmamak gittikçe zorlaşıyordu ve Marinette daha fazla saklayamayacağını, yakın gelecekte bunu ailesine anlatmak zorunda kalacağını biliyordu ama onu zorlayan asıl durum bu değildi.

Eski sevgilisine bunu nasıl açıklayacaktı?

Düşüncelerinden eski sevgilim ibaresine suratını buruşturdu ve ona sarılan Alix'e kollarını daha sıkı dolayıp yüzünü boynuna gömdü. Eski sevgili diyerek adlandırmak istemiyordu. O eskide kalmamıştı, kalamazdı.

Bunnix kimliğinin altında yatan Alix ona peçete kutusunu uzatırken geriye çekildi. Gözleri ister istemez bu sıcak mevsimde giydiği uzun kolluya takıldı. Yutkunurken gözlerini kaçırdı ve yüz çevirdi. Sanırsa banyodaki jilet bıçaklarını bir kez daha kontrol etmesi iyi olacaktı.