Gerçek Olamayacak Kadar Güzeldi | lukanette

VI. Atlantis'in Yıldızı

Multi askperestim

Karakterlerin düşüncelerine ağırlık verdim bu bölüm. Bayat Makaron'un kaleminin ağırlığında oldu yani. Sıkıcı gelebilir ama açıkça belirtmem gereken şeyler olduğunu düşündüğümden bu ağırlığı bozmak istemedim.

♪ ❀♫

18 Yaş Günlükleri, Mavi'nin VI. Tonu
-21 Haziran 2021-

Çekip gitmek her zaman en kolay çözüm yöntemi gibi hissettirmişti.

Elektronik sigaradan yoğun bir duman veren Luka'ya baktı.

Öyle hissettirmişti çünkü geri dönmek de bir o kadar basitti.

"Sağlığına zarar veriyorsun." diye mırıldandı kız onun karşısına geçerken.

Adrien'ın doğum günü partisi Chloé'nin planladığı bir organizasyonla Liberty'de olmuştu. Liberty birkaç aydır zincirli olsa da bu geceye mahsus zincirlerinden kurtulmuştu. Yüzen ev, terk edildiği için daha tozlu ve dağınık olduğundan gençler yukarıda kalmayı tercih etmişti.

Akrep ve yeklovan gittikçe gece yarısına yaklaşırken sular durulmuştu. Alix her zamanki gibi sarhoştu ve Chloé ile Kagami'yle uğraşıyordu. Alya ve Nino sanki her gün birlikte değillermiş gibi çakırkeyif bir şekilde bir kenarda fingirdeşiyordu. Zoé telefonuyla ilgileniyordu, muhtemelen okulda gösterimi olan tiyatro oyunu için sınıf arkadaşlarıyla mesajlaşıyordu. Adrien'sa doğum günü çocuğu olarak enerjisini dibine kadar harcadıktan sonra olduğu yere sızmış gibi görüyordu.

Bir saat öncesine kadar delicesine eğlenen arkadaş grubu şimdi sessizliğe gömülüydü.

Ve bu sessizlik Marinette'i Luka'ya sürüklemişti.

Genç oğlan korkuluklara yaslanıp elleriyle ince demirlerden destek aldıktan sonra bakışlarını kendisiyle buluşturan kıza birkaç saniye sadece bakmakla yetindi. Derin bir nefes aldı ve yerde oturmaya devam ederek bayrak direğine sırtını yasladı. "Bağımlı değilim."

"Ama içiyorsun." Giydiği sandelet ayakkabılarının ucunu tahta zeminde güçsüzce sürttü. "Sen bir müzisyensin, ses tellerine sahip çıkman gerekiyor."

"Sen de bir tasarımcısın," Yüz kasları hafiften sıkılaştı. "Kendini değil, kumaşları kesmen gerekiyor."

Aldığı nefes ciğerinde sıkıştığında oğlana bakakaldı. Luka'ysa yüz çevirip bir kez daha elektronik sigarayı dudaklarına götürdü ama bir nefes dahi çekemedi. Nefes almayı unutmuşcasına öylece kaldı. Canımı öyle yakıyorsun ki...

Diğerlerinden uzakta, geminin burun kısmında oldukları için konuşmaları arkadaşlarına ulaşmamıştı. Fakat ulaşsa dahi Marinette'in artık umrunda değildi. Hiçbir şey söylemedi. Kendisine bakmayı reddeden mavilerin sahibinde harelerini tuttu.

Ne diyebilirdi ki?

Yavaşça olduğu yere çömeldi ve sessiz sedasız ona bakmaya devam etti. Aralarında yaz esintisi geçip gitti, ılık bir meltem yüzlerini okşadı.

Marinette sordu: "Neden bana bakmaktan kaçınıyorsun?"

Luka, "Sana yenilmemek için." demeyi düşündü ama bunu içinde tutarak mavilerini ona çevirdi. Artık onunla aynı yüz hizasında olduğu için başını kaldırmak zorunda da olmadı. Kızın yorgun esintiyle dalgalanan beyaz elbisesinin uçlarına gözleri takıldı. Sürekli açılıp kapanan bacaklarına bakmaktan çekinerek gözlerini kaçırdı.