Gerçek Olamayacak Kadar Güzeldi | lukanette

II. Benimle Kal

18 Yaş Günlükleri, Mavi'nin II. Tonu

"Mari?" Banyodan çıkan Bunnix onu pencereden aşağıya sarkık görünce bilinmezlikle seslendi. "N'apıyorsun?"

"Luka gelecek." Elleriyle kurumuş gözyaşlarla kaplı yanaklarını sildi. Dudaklarında belli belirsiz bir kıvrım vardı. "Birazdan burada olur."

Bunnix'in kaşları havalandı. "Geçen seferki gibi kavga etmeyeceksiniz, değil mi?"

"Hayır, buraya kavga etmek için gelmiyor."

"Anlamıyorsun Marinette," Elini onun koluna koyarak kanepeye çekti, oturdular. Arkadaşının gözlerinin içine bakarak konuşmaya devam etti. "Şu an farkındasın ki kontrol edemediğin duygulara sahipsin. Sabah olduğunda, kendini daha iyi hissettiğinde onunla istediğin zaman konuşabilirsin ama şu anda olmaz. Şu anda bir sarkaç gibisin, bir ileri gidiyor, bir geri geliyorsun."

"Hayır hayır Alix," Arkadaşının ellerini tuttu ve itiraz etti. "Ben şimdi iyi hissediyorum. Hiç bir sorun çıkmayacak, iyiyim."

Bunnix göz devirmemek için kendini zor tuttu. Tabii ki öylesin, serserin senin için yolda.

Marinette konuşmaya devam ederken aklından Alix'in aklından onun doğru yol için yapması gereken düşünceler geçiyordu, bir anda duraksadı. Çevirdiği yüzünü yeniden Marinette'e döndü ve elini tutarak onun dikkatini çekti. "Söyle ona."

Onun maskeli suratına soru işaretleriyle bakakaldı. "Ne?"

"Ona kişilik bozukluğun olduğunu söyle Marinette." dediğinde Paris'in sessiz sokağında bir motor sesi duyuldu. Marinette, Bunnix'in ne söylediğiyle ilgilenmeyerek hızlıca ayağa kalktı ve pencereye yöneldi.

"Geldi!"

"Marinette, beni dinle—"

"Gitmen lazım," Mavi gözlerini hafiften aralayarak onun sözünü kesti. "Luka seni böyle görmemeli." Eliyle mavi-beyaz tavşan kostümünü gösterdi. "Bunnix'in odamda ne işi olduğunu ona nasıl açıklayacağım?"

Bunnix ona her an Alix kimliğine dönüşüp Luka geldiğinde herhangi bir anormallikle karşılaşmayacağını söyleyebilirdi ama buna çaba sarf etmedi bile.

Marinette'in ne istediği açıktı.

Merdivenlere ilerledi ve yatağa çıktı. Bankona açılan kapıyı aralamadan önce bakışlarını Marinette'e son kez indirdi. Alix'in gidişiyle ilgilenmiyordu, gözleri heyecanla dışarıya bakıyordu. Derin bir nefes aldı ve tek bir zıplama hareketiyle kendini balkona attı.

Söz konusu Luka olunca hiçbir şeyi gözü görmüyordu.

Marinette... Marinette biraz fazla bencilleşiyordu.

"Tamam," Düşüncelerini toparlayacak derin bir nefes aldı. Sırtına monteli şemsiyesini çıkardı. "Marinette bizim eski Marinette, değişen bir şey yok. Sadece şu an tedavi aşamasında benliğini kaybetmiş gibi duran bir..." Elini salladı ve doğru kelimeyi bulana kadar ifadesini buruşuk tuttu. "...bir danışan mı? Her ne boksa... Mari düzelecek, sadece zaman gerek."

Alix gerçeği öğrendiğinden beri söylediği motivesini bu gece son kez tekrarladı: "Her şey yoluna girecek."

O sırada Luka'ya kapıyı açmadan önce Marinette görüntüsüne şekil veriyordu. Taramadığı için iç içe geçen saçlarını toplayarak gizlemeye çalıştı. Parmaklarını son kez yüzünün pürüzlerinde gezdirdi ve kapıyı açmak için ileriye uzandı.