Asıl Gerçek Bu

Uzun Bi Aradan Sonra

Melis'in Ağzından;
(Sabah)
Gözlerimi araladım.Açmakta zorlanıyodum açıkcası.Telefonumu elime aldım ve 17 cevapsız aramayı gördüm.Saat 13 e geliyodu.Oha o kadar uyumuşmuydum gerçekten.Okul? Günlerden ne olduğunu unuttuğumdan hızlıca takvime baktım.Cumartesi yazısını görmem içime ferahlık getirdi.Kereme bakınmaya başladım yatakta yoktu.Telefonu masadaydı.Gitmiş olamazdı o zaman.Üzerimde keremin bana elbise gibi olan tişörtü ve altımdaki şortumla mutfağa doğru ilerledim.Takır tukur sesler geliyordu.Kafamı olacak herşeye karşı gizlice kapıdan uZattım ve kahvaltı hazırlamakta olan kas yığınını gördüm.Yüzümde bir gülümseme oluştu ister istemez tabii ve arkasından sessizce yaklaştım yaklaştım ve bir anda yanağından öptüm.Arkasını döndü.
K:Hele şükür uyanabildiniz hanfendi
Kıkırdadım.
M:ben uyku insanıyım unuttun mu :))
K:bilmez miyim :)
Karşısına geçip sandalyee oturdum.onu izlemeŞuana kadar kaç kişiyle birlikte oldunye başladım.Ellerimi çeneme yaslamış kafam sağa yatık bir şekilde a bide gülümsüyorum tabi (gülümsemeden izlemek olmaz ;) )
K:sen ne söyleniyosun içinden
Diye sordu birden salatalıkları doğrarken.Kafasını hafif yukarı kaldırıp tek kaşı havada bana baktı.
M:sö-söylendiğimi nerden çıkardın ki
K:melis seni ortaokuldan beri tanıyorum.ne zaman içinden bişiler söylensen bu pozisyonu alıyosun
(Yok artık bunu ben bile bilmiyodum melisss!!)
Kapa sesini iç ses!
(Ben senim kızım kapayamam yani.öle kendine emir vermekle olmuyo o işler)
Bi psikoloğa uğrasam iyi olucak.
(Ahaa bencede)
Iııııııııııhhhh kapa şu sesini!!
K:ve halaa yapmaktasın :))
M:hıı ne neyi
K:kahvaltı diyorum melis yapsak mı artık
Gülümsedim ve yapamaya başladık:)
-3 saat sonra-
Tülin:melis derhal evee!
M:ufff tamam gelicem
T:eve gelince konuşucaz senle hadi
Pffff teli kapayıp kereme baktım.Ne oldu dermişcesine bakıyordu.
M:dilanlarda kalmadığımı öğrenmişler. Ogfffd
K:nası öğrenmişlerki
M:babam dilana sormuş zeynepte yanındaymış işte sölemiş nolcak
K:tıtıtı bu ne ya
M:bide sen bunla çıkıyosun
K:çıkmıyorum melis
M:o öyle bilmiyo ama
K:ben biliyorum sen biliyosun biz biliyoru yetmez mi
M:yeter galiba
K:zeynep yada diğer herkes istwdiğini düşünsün ben seni seviyorum ve kimse buna karşı gelemez güzelim.
M:bende seni seviyorum kas yığını
Yaklaştık yaklaştık ve boommm.
M:ahhj kafam!
K:ah
M:yaaa bu an böle olmamalıydı
K:.:) başa alalım o zaman
Gülümsedim ve yeniden yaklaşan daha doğrusu ağır çekim mod on yapan kereme hızla yapıştım.Yani kereme deil tabiki dudaklarına :)
M:bugun okula ugrayabilirmiyiz barisin odasinda bikac biseyim kalmis da
K:uğrarız
-okul-
Arka kapıdan içeri girmek her ne kadar uğraş verici olsada ön kapı kilitli olduğundan başka şansım yoktu.kereme olan bakışlarım beni kaldır diyordu adetaa
K:melis?
M:kerem?😁😁
Dişlerimi göstererek sırıttım ve kapının açık olmadığını vurgulayan gözlerimi ona çevirdim.
K:off peki gel
Ellerini birbirine kenetleyip çıkmam için alttan destek verdi.(ayağıma yani)
Çıktım ve bahcenın olduğu bölüme atladım.
M:e sen gelmiyo musun?
K:gerek var mı ki
M:yani farketmez
K:istiyosan geliyim?
M:yok tamam hemen alıp gelirim ben
K:tamam bekliyorum
Korıdora girdim ve yavaştan biraz hızlı yürümeye başladım.Keremi bekletmek istemem sonuçta :)
Kapıyı açtım ve içeri girdim.ışığı açtım ve yerlerde gecen geldiğimde düşürdüğüm kağıdı aramaya başladım.Kağıt dediğim pek önemli bişi deil yani yurt dışı için bi okulun gönderdiği izin belgesiydi.Keremden önce gideceğimden emindim ama artık isteyip istememekle pek kararlı değilim.Bu yüzden o kağıdı başkası bulmadan (özellikle kerem)bulmam gerekiyodu.
Yaklaşık 10 dakika karman çurman olan yerlerde süründükten sonra popomdaki titreme kapıda bekleyen biri olduğunu hatırlattı bana.
M:efendim
K:melis nerde kaldın
M:bulamadadım arıyorum hala
(bir yandan masaya geçmiş çekmecelere bakınıyordum)
K:tamam ben kapıdan girdim geliyorum bi yardımım dokunsun bari
M:tama-
Çekmeceden çıkardığım kağıtları kurcalarken gördüğüm manzara karşısında kelimemi bile tamamlayamamıştım...