SON 223 GÜN

Hastane

- Dediğim gibi Deniz hanım artık erteleyemezsiniz bir an önce tedaviye başlamamız lazım yoksa daha da kötüleşecek ki siz daha iyi bilirsiniz zaten. Hastalığınıza çoktan teşhisi benden önce koymuşsunuzdur.

- Yaşamak isteseydim çoktan tedaviye başlardım bırakında kalan vaktimin tadını çıkarayım. çalıştığım yıllarda yapmak istediklerim gerçekleştirmek istiyorum ilk defa kalbimin sesini dinleyeceğim çünkü mantığım tedavi olmamı söylüyor.

- Bakın Deniz hanım biliyorum zor bir karar fakat daha çok gençsiniz yaşamak için nedenleriniz vardır illaki aileniz arkadaşlarınız dostlarınız ne kadar üzülür bunu bir düşünün

- Olmayan ailemi, dostlarımı ve arkadaşlarımı mı düşüneyim. Ne kadar komik, olmayan kişiler için üzülmek kusura bakmayın ama aptal değilim sadece tedaviyi kabul etmedim daha çok uzatmak istemiyorum sıradaki hastanızı ikna etmede başarılar zamanım kısıtlı kalan zamanımı da hastanede geçirmek istemiyorum 7 yıldır buradayım 6 senede üniversite hastanesinde zaten ölüme yakında burada olacağım o yüzden beni rahat bırakın görüşürüz.

01.01    04:15 alarm

Genç kadın çalan alarm sesiyle yatağından doğruldu karşısında duran masasına baktı hala uyku mahmurluğundaydı. Alışkanlık haline getirmeye çalıştığı erken uyanmayla günlerdir uğraşıyordu fakat her seferinde uykudan uyanmak ona zor geliyordu günler önce işini bırakmasaydı belki daha kolay olurdu en azından erken kalkmak için bir sebebi olurdu. Az kalan ömrünü uykuyla geçirmek istemediği için sabahları erken kalkıp hayatı boyunca yapmadığı herşeyi yapmak istiyordu bu yüzden en sevdiği uykudan feragat ediyordu zaten aylar sonra derin bir uykuya dalacaktı uyanması gerekmeyen bir uykuya...

Masadaki kağıtlara göz gezdirdi ne kadar işini bırakmış olsa da ruhu bir türlü bırakamıyordu ölmeden önce tedavisini bulmaya çalıştığı bir hastalığın üzerinde saatlerce çalışıyor en azından giderken faydalı birşeyler bırakmak istiyordu. Kağıtları toplayıp masasına geri koydu daha sonra uykusundan açılmak için kahve yapmaya mutfağa doğru yürümeye başladı. Bir türlü onu rahat bırakmayan düşünceleri tekrar uyanmıştı bu yüzden sürekli uyumak isterdi kadın, düşüncelerinin susmasının tek yolu uykuydu. Düşünceler onu ele geçirmeden kahve içmeli kendine gelmeli ve onlarla savaşmalıydı . Evin soğuk havasını iliklerine kadar hissetti soğuk ürpertti bedenini, çıplak ayakları mutfak zeminiyle buluşunca evinin neden bu kadar soğuk olduğunu düşündü tıpkı tıpkı morg gibi evet yine başlamıştı onu mahveden düşünceleri. Nereye gitse o yeri kafası bir yere benzetir ve ölümle bağdaştırırdı hastalığını öğrendiği günden sonra bu düşünceler daha da sarmıştı onu. Kahve kutusunu açıp kokladı düşünceleri dağılsın diye fakat tam tersi oldu çünkü aklı kahve kokusunu toprak kokusuna çevirdi ve kadın iğrenerek kahve şişesini lavaboya fırlattı. Kahve sadece kahveydi fakat kadın için kahve topraktı aylar sonra gömüleceği toprak gibi kokuyordu. Kahveyi sevmezdi zaten sadece ayılmak için içerdi. Kahveden vazgeçip balkon kapısını açtı ve rüzgarlı havaya bıraktı kendini, bembeyaz kesilmiş yüzü rüzgarla çarpışıyordu . Kapkaranlık gökyüzüne baktı her zamanki gibi onu sakinleştiren tek şey uçsuz bucaksız gökyüzü güneşin yavaş yavaş doğduğu sırada içeri girmeye karar verdi bedeni iyice soğumuştu. Saat altıya doğru geliyordu hazırlanıp hastaneye gitmeye karar verdi çünkü kafasını işine tekrar vermek istiyordu uyku haricinde işi de düşüncelerini uzaklaştırıyordu bu yüzden işine geri dönecekti sadece bir hafta tatil yapabilmişti oda evde makale ve kitap okuyarak geçirmişti bu sabah gökyüzüne bakınca daha fazla dayanamayacağını anlamıştı gitmeden bu dünyadaki insanlara faydam dokunsun diye düşünüyordu. Kıyafetlerini giydikten sonra apartmandan çıkıp fırına doğru yol aldı . Kahvaltısını yaptıktan sonra arabasına doğru yol aldı ayaz yüzünü soğuturken arabaya koşar adımlarla ulaştı ve hastaneye hayatına doğru sürmeye başladı.