Sabah saat 6.00 olmasına rağmen uyanmış,Günlüğümü elime almıştım.Bu günlük benim için çok özeldi. Hayatımın her anında ,her saniyesinde onla olmak,ona sırlarını dökmek istiyordum. Bana yazıyı da sevdiren bu günlük olmuştu. Ama arkadaşlarımın da deyimiyle bu günlük çok pis ve çirkinmiş. Bunun doğru olup olmadığını öğrenmek istemiyorum. Ne de olsa o benim en yakın arkadaşım.
Şimdi ailemden belki de kilometrelerce uzakta,yapayalnız,bir yetimhanede kalıyorum. Beni neden mi buraya bıraktılar... Çünkü ben göremiyorum. Onlar da bana bakmak istemedikleri için beni buraya kapattılar...
Burası hapis gibi bir yer..
bu arada ailem beni geçimsizlikten bırakmadı. Onlar çok soylu bir şirketin sahipleri. Zaten biraz da bu yüzden burdayım.. Onların adları lekelenmesin diye..
Burda çok iyi arkadaşlarım var. Mesela: Melis .Onu gerçekten seviyorum. Ama emin olun yetimhaneler melekler yuvası değil.. burdaki her insan sevgiye,bir parça mutluluğa aç.. Bu yüzden her an sizi parçalamayı bekliyorlar. Biz de bu korku dolu kabusun içinde küçük bir parçayız. Her an ölmeyi beklerken benim görmeyen gözlerim durumu pek de iç açıcı hale getirmiyor açıkcası. Yaşamak istiyoruz bizler de. Hele ben. Bir kere gökyüzünü görsem , denizi tam anlamıyla hissetsem kadar şey değişir ki benim için .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kör Kuyular (Düzenleniyor)
Teen FictionEtraf karardı birden . Gözler görmese de hissedebilirdi insan aşkı , sevgiyi. Huzuru bulabilirdi bir yürekte. Önemli olan gözler değildi ki , o gözlere parıltısını veren hislerdeydi.
