Cold Blood

2. Bölüm

Tanrım! Biraz benden uzak durur musun? Ne sana,ne de soruna odaklanabiliyorum,çünkü nefesin çok yakınımda ve bu beni etkiliyor."Sağır mısın acaba?" Diye başka bir soru yöneltti o sırada kendimi bir adım geri atarken buldum , hızlıca kolumdan çekip "Seni öyle kolay bırakabileceğimi mi sanıyorsun?" Yutkunmuştum. O etkileyici konuşmasına çoktan başlamıştı "Öncelikle sen bu cinayeti gördün,yani bunu gören tek kişi olmanı umuyorum ayrıca buda bizim küçük sırımız olarak kalacak değil mi,ufaklık?" Dedikten sonra psikopatca gülümsedi. Az önce bir adam öldürmüştü ki şu anda 5 dakika uzaklığımızda yatıyordu ve buna 'küçük' sır mı diyordu?! Nefesimi ayarladım ve konuştum "L-Lütfen beni bırakın" Güldü ve kafasını aşşağıya eğdi biraz düşündükten sonra olduğundan daha sert bir ifadeyle yüzüme odaklanmıştı ağzından sabit bir kelime çıktı "Git" Gitmek bu denli kolaysa, bunu daha önceden denemeliydim. Sakince kolundan sıyrıldım ve yürümeye başladım,fakat arkamda bir gölgenin beni takip ettiğinden habersizdim.

*****

Aşırı sıkıldığım iş gününde kahvemi yudumlarken bir çağrı aldım,bizim evin oralardan ihbar gelmişti ekibi toplayıp gitmiştik parkın girişinden çıkan çocuk Sehun'a cidden çok benziyordu ama o olsaydı yanında Baekhyun olurdu diye iç geçirdim ve saçma düşüncelerimden arındım onun arkasından başka bir adam daha yürüyordu büyük ihtimal kavga etmiş bir çift olarak değerlendirdim,ne klişe ama. İhbar sokak sakinlerinden gelmişti,aşırı yüksek sesli kurşun sesiyle herkes cama çıkmış ancak karanlık nedeniyle ve parktaki ağaçlar sebebiyle içeri geri girmişler. En azından bir kişi bunu ihbar etmeyi akıl etmişti,fakat bundan önemli olan şey katil o kadar temiz çalışmıştı ki arkasında hiç bir delil bırakmamıştı.

*****

Evin önüne yaklaştığımda benden başka bir bedenin nefes seslerini duyar gibi olmuştum ama buna fazla aldırmadım çünkü burası sonuçta bir sokaktı ve birilerinin gezmesi normaldi yinede bugün yaşadığım olaydan sonra bu bile beni ürkütmeye yetmişti. Aslında arkama baksam kim olduğunu görebilirdim ama bu beni daha çok korkutuyordu. Ve sonunda huzurla uyuyabileceğim evime girmiştim,bundan gerisi fazlada önemli değildi neyse ki hala yaşıyordum.

****

Parlak sarı saçları... Adeta bir güneşe benziyordu. Çok güzel ve parlak bir güneşe, keskin çene hatlarıyla kesinlikle kendine özgü bir havası vardı. Hayatta kalmak istiyorsam birisi beni öldürmeden,ben onu öldürmeliydim. İncinmemin tek yolu kesinlikle buydu,çünkü insanlar ne zaman değer gördüğünü istese daha fazlasını isterlerdi ve terk ederlerdi. Şimdi ise güneş çocuğun arkasına yürümüş herhangi bir tehlike karşısında adresini öğrenmeye çalışıyordum,her ne kadar gözünü korkutmayı başarmış olsam bile sonuçta o bir şüpheliydi ve beni ele verebilirdi. Buna asla izin veremezdim. O sırada çalmaya başlayan telefonumda kendi selcasını kaydeden bir kızın resmi çıkmıştı kim mi? "Ne var Eunjung? Tanrı aşkına ne var?!" Sadece iyi olup olmadığımı ve işin nasıl gittiğini soruyordu klasik Eunjung. Benim sadık ortağım Eunjung. "Hey Eunjung,sanırım bunu sana söylemem gerek birisi cinayeti gördü" kısa bir çığlık ardından ne olduğunu hemen anlat adlı tehditleri aldım ve konuşmama devam ettim "Şanslıyım ki bunu bir bunak değil, ergenlik çağında bir çocuk gördü. Biliyor musun keskin çene hatları ve güneş gibi parlayan saçları var bu yüzden ona güneş çocuk diyorum ama soracağın soruyu çoktan biliyorum tabikide onun gözünü korkuttum Eunjung,ve ne olur ne olmaz diye onu takip ettim şu anda adresi elimde. Yani bir tehdit aracına sahibim,hiç olmazsa onun sapığı olacağımla alakalı tehditler savururum ve buda benim oldukça işime gelir" küçük bir kıkırdama ardından onayımı aldım. "Bittiyse kapatıyorum,bayan" ve her zaman bu kadar şanslı olmayabilirsin,zeki ve temiz çalışıyor olabilirsin Ama
daha dikkatli olmalısın konuşmasını dinledim. Sonunda telefon hattan kesilmişti.

****
İçimde garip bir huzursuzlukla gözlerimi araladım ve saçlarımı karıştırıp televizyon karşısına kuruldum spikerin son cümlesiyle irkildim "Dün akşam saat 20.00 sularında jeyu parkında bir ceset bulundu" Ne?

İlk notumuz;
HERKESE MERHABALAR! Öncellikle,yaptığınız iyi veya kötü yorumlar için çok teşekkürler. Bu yorumların çoğuda bizim açımızdan gayet faydalı ve olumlu yorumlardı. Farkındasınızdır ki şu bölümler biraz kısa ilerliyor fakat bir kaç bölüm ne yazık ki böyle geçecek çünkü olayları ayarlamaya çalışıyoruz,umarım anlayış gösterebilirsiniz ve imla kurallarına gelince hatalar olabilir bunlar giderek azaltmaya çalışacağız! Destekler için yeniden ve yeniden TEŞEKKÜRLER. Umarız ki hikayemiz,zevkle okuyacağınız ve pişmanlık duymayacağınız bir hikaye olur.