Samotność zabija od środka jak kula która trafia ciebie od osoby którą kochasz i nie spodziewanie dotyka w czuły punkt,
Tak właśnie się czuję, jak krew która wylewa się od środka nieustannie zabierając siły i życie z ciała..
Miejsce, schron, punkt.. gdzie mogę się ukryć i wyciszyć swoje głosy, lecz nie mówiłam o samotności która staje się jak otchłań która mnie pożera kawałek po kawałku..
Zabiera skrawki błysku w oczach i uśmiechu a jedyne wyciszenie jest możliwe przy tej jednej osobie, to
ON
Jest moim ratunkiem przed odizolowaniem i samotnością,
Walczenie z samą sobą w pojedynkę jest jak walka o oddech każdego dnia aby móc przeżyć następny..
Nie wiedząc tak na prawdę czy obudzisz się następnego dnia z wiarą w samą siebie
