İngiltere Prensesi

1. |Türkçe Dersi|

Bölüm şarkısı

-Kaan Boşnak- Benimle kayboldun-

Selamm sevgili güllerimm

Nasılsınızzz

Nasıl gidiyor hayat? Sksksk

Bugün yeni bir kitapla karşınızdayım. Ama bu kitabım katiller ve kanlarla ilgili değil. Biraz sakin olun. Normal ve güzel bir kitap yazmaya karar verdimmm.

Bence artık biraz anormalleşsek mi acaba? Diye kendimce bir sorguladım. Ve güzel bir kararın sonuna vardım. Yeni kitabımız 'İngiltere Prensesi' şimdi Wattpad'e! Okumayı ihamal etmeyinnn.

Umarım beğenirsinizzz

İyi okumalarrr

<3

Canım sıkılıyordu. Bir an önce dersin bitmesini bekliyorum. Ama genelde türkçe dersini çok seviyordum, ve özellikle Türkçeyi çok iyi konuşabiliyorum.

Çünkü arada sırada Türkiye'ye gidebilme şansım vardı. Ve bu yılda kendimi kötü hissettiğimde ilk uçakla Türkiye'ye gidebilme şansım vardı.

Tabii babam izin verirse. Babam dışarıdan çok kaba görünse de bana karşı çok iyiydi. Benim canımın yanmasından hoşlanmazdı. Annem gittikten sonra hayatını bana ve işine adamıştı.

Ben henüz altı yaşındayken annem bizi terk etmişti. Sanırım Türkiye'ye gitmişti. Ben ise İngiltere de yaşıyordum, ve gayet yaşamımdan memnundum.

Annemin olup olmaması beni hiç etkilemiyordu. Alışmıştım ne de olsa. "Şşştt, prenses buraya bak." kafamı kaldırıp sesin geldiği yöne baktım. "Karl?" Karl Ebru hocaya baktıktan sonra bana döndü.

"Şşşhh sessiz ol. Hoca duyarsa yanarız." oflayarak Karl'a döndüm. "Umrumda değil!" Karl biraz daha yaklaşarak, "Hımm beli ki birilerinin canı çok sıkkın." başımı onu onaylarcasına salladım. Konuşmaya hiç halim bile yoktu. Bu yeterdi bence.

"Okul çıkışı bir şeyler yapalım mı?" Karl'a derince gülümsedim. "Gençler noluyor? Ne bu fısıldaşmalar?" Karl'la birlikte birbirimize baktık.

Gerçekten Türkçe hocası yani Ebru hoca bizi yakardı. "Iıı şey." diye araya girdim. "Ney?" hızla dilimi dudaklarımın üstünde gezdirerek dudaklarımı ıslattım. "Hocam bi-" zilin çalmasıyla dudaklarımda kocaman bir gülümseme yerleşmişti.

Karl'la baktığımda bana göz kırpmıştı. Gerçekten bu adama hayrandım. Ona gülümseyip Ebru hocaya döndüm. "Neyse Manolya akşam bunların hesabını babana tek tek anlatırsın."

Karl'a dönerek "Sende Karl!" ayağa kalkarak Ebru Hocaya yaklaşmak için bir iki, adım attım.

_Bölüm sonu_

Evett güllerim, yeni kitabımızın yeni bir bölüm sonuna daha geldik.

Bölüm Sonu sorularınızı heyecanla bekliyorummm.

Umarım sevmişsinizdirr.

Evet bölüm kısa oldu fakat böyle bitmesini istedim. Ve merak etmeyin güzel bölümler gelicek.

Hikayenin başlaması biraz uzu sürebilir fakat siz beni heyecanla bekleyin. Önümüzde bir sürü sizi bekleyen güzel bölümler varr!

Neysem bene gene çok konuştummm.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzereee!

Kendinize çok iyi bakınn!