°Kayleigh güncesi °

13 1 0
                                    

#KASET 1# KAYIT 1#___Merhaba. Ben Kayleigh. Neden ilk ben kendimi videoya çektiğimi bilmiyorum. Emery
eğer bir grup kuracaksak hepimizin kendini anlattığı bir videomuzun olması gerektiğini söyledi. Ben Kayleigh acı bir kız çocuğu. Tek suçunun kız olarak doğmak olduğu kişi. Bugün size kendimi tanıtacağım. Çünkü Emery istedi. O istedi ise gerçekten yapılması gereken bir şeydir. O muhteşem biri. Grubumuzun gücün ve zekası. Ona olan hayranlığım asla bitmez. O bana doğruları söyleyen tek insan. Neyse. İşte ben...

Ben doğduğumda annem kız olduğumu anlamış. Ve direkt sokağa atmış. Çok iyi hatırlıyorum 5-6 yaşlarda iken hep sokak ortasında çocuklar tarafından dövülürdüm.
Ama hep sonrasında gelip anneme sarılırdım. Annem beni iterdi. Niye... Çünkü ben bir kızım... Bu hep böyleydi. Babam ile aram hep iyiydi. Lakin onun bana söylediği pembe yalanlar ortaya çıkana kadar. Bana değerliymişim gibi davranırdı. Öyle derdi. Ama anneme karşı gelemezdi. Bana en kısa zamanda boşandıktan sonra beni de yanına alacağını söylerdi... Bir gün yeni sokakta dövülmüştü ve eve gelmiştim odada babamı duydum. Dinledim.Babam anneme " Onu satalım benim bir tanıdığım var. Kafes dövüşçülüğü işleten bir adam..50 TL ye olur dedi." Bunu annem söylese belki ağlamazdım. Ama bana bunu bana değerli olduğumu söyleyen biri demişti. Tek güvendiğim insan. Babam ... Ban söylediği pembe yalanlardan biri ise beni de alacağıydı. O beni değil 2 oğlunu alıp gitti. Gitmeden önce beni 50 TL karşılığında sattı.
Bu sebeple yalanları hiç sevmem... Emery bana tek yalan söylemeyen insan... O bana hep doğruyu söyler. O benim her şeyim...

Neyse bana geri dönelim. Kafes dövüşlerinde ilk 5 yıl hep dayak yerdim. Her yerim ya mor yada kırmızı idi. Oradaki tek kızdım. Bu sebeple çok fazla bel altı şakasına mağruz kalırdım. Elimde bir fotoğraf var. Bu kayıtta onu da göstermek istiyorum.

Dayak yemişim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Dayak yemişim. Gözüm mor. Ama yine de gülmeye çalıştım. Çünkü fotoğraflarda gülerek çıkmak istiyordum... Belki bir gün baktığımda mutlu olurum diye. Zaman geçti dövüşte uzmanlaştım. Benim sadakat im oldu. Bazen kurşunun bile ününe atlaya bileceğim söylenirdi... Bu doğruydu. Beni benle değil sevdiklerinle tehdit deniz gerek. Çünkü ben kendimden öne hep onları düşünüyorum.Sonra bazı ruhsal sıkıntılarım çıktı. Ben bir gün elime makası aldım ve saçlarımı kesmeye başladım. İstemiyordum. O yalancının bana hep uzun sırma gece saçlım demesi gelirdi her taradığımda saçlarımı bu yüzden kesmiştim. Artık onun gece saçlısı olmak istemiyordum. Bir kız olduğum için terkedilmiştim. Saçımı pembeye boyattım. Artık onun gece saçlısı değildim. Artık kadınlığı bence en iyi yansıtan renk olan pembeydi saçlarım.Bu arada ben ilk tımarhaneye bir sevgilisini döven adamı öldürdüğümde getirdiler.Genelde konuşmam. İnsanların gözlerine bakarım. Beni gözlerimden her halde sadece tanıdıklarım tanır. Ama özellikle Emery...
O gözlerimden anlıyor beni... Kelimelere gerek yoktu... bana bakıyor ve beni anlıyordu.
Beni anlayan kişiye Emery e ilk kasetim...
Kayleigh

Görev 700Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin