Daldığım derin düşüncelerden beni kurtaran şoförünün sesi oldu.
"Mert Bey hastaneye gelmiş bulunmaktayız. "
"Tamam Max sen beni burada bekle işim uzun sürmez. "
Max'le olan kısa konuşmamın ardından arabadan inerek hastaneye giriş yaptım. Ve zaman kaybetmeden doktorun odasının bulunduğu kata gitmek için asansör'lere ilerledim.
Asansöre biner binmez hemen Doktor'un olduğu katın tuşuna bastım. Çok geçmeden asansörün durması ve kapısının açılmasıyla Doktor'un odasına doğru ilerledim. Kapını önüne gelince derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım.
İçerden gelen "gel" komutuyla kapıyı yavaşça araladım ve içeriye geçtim. Ama içeride pekte beklediğim bir manzara yoktu. Çünkü doktor'un yüzüyle değilde döner sandalye'nin sırtıyla bakışıyordum. İşin garip tarafı ise oda karanlıktı sadece koridordan gelen ışık sayesinde fazla olmasada aydınlıktı. Tam neler oluyor dememe kalmadan sandalye'nin dönmesiyle doktorun siyah dumanlar çıkan gözleri ve sivri dişleriyle karşılaşmam bir oldu. Bende bu görüntü karşısında her halükarda herkezin yapıcağı gibi arkama bile bakmadan olabildiğin hızlı bir şekilde asansörü es geçerek topuklamaya başladım. İnanın o anki korkuyla merdivenleri bile nasıl indiğimi bilmiyordum.
Merdivenlerin sonuna gelince insanların meraklı bakışlarını umursamadan koşar adımlarla kapıdan çıkarak aynı hızda arabaya bindim. Ve bana garip bakışlar atan Max'e dönerek ne kadar engellemeye çalışsamda korkulu ve tedirgin bir sesle şunları söyledim.
"Acilen eve gitmeliyiz. O yüzden eve doğru sür Max. "
"Efendim siz iyimisiniz terlemiş ve bembeyaz olmuşsunuz. "
"Max lütfen sorgulama ve eve sür. "
"Tamam efendim. "
Max'in arabayı sürmeye başlaması ve arabanın hastaneden uzaklaşmasıyla sonunda rahatlamıştım. Yol boyunca gördüklerimin gerçekliğini idrak etmeye çalışmıştım. Sonunda arabanın durması ve Max'sin sözleriyle gördüklerimi daha fazla düşünmeyi kestim.
"Efendim geldik. "
"Tamam Max sen gidebilirsin. "
"Efendim iyimisiniz? "
"Evet Max iyiyim. Bugün fazla yoruldum. Dinlenirsem daha iyi olurum. İyi akşamlar. "
"Sizede iyi akşamlar efendim. "
Max'le vedalaştım. Ve her zaman yanlız olduğum evime doğru ilerlemeye başladım. Tipik bir amerikan mahallesinde güzel ve baktıkça insanın içini huzurla dolduran. Ve oldukça ihtişamlı bir ev satın almıştım. Dışı gibi çevreside huzur vericiydi mahallenin tamamında nerdeyse benim evimle benzer evler vardı. Neyse daha fazla oyalanmadan eve girelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
