romantic homicide, woosan

⁵

yalnızlık,
insanın benliğine
ölesiye muhtaç olduğunun
işaretidir

•

Gün aydınlanırken bile içimde batmaya devam eden umutlar kimsesizler mezarlığına öyle asil bir hoşnutluk bahşediyordu ki.

Mutfağımın pencerelerini örten tül perdeden içeriye sızan gün ışınlarını kovmak istedim.

Gece olunca bi' nevi huzura kavuşan ruhuma aynı ortamı yaratmak istedim. Önüme bırakılan tabak ile kafamı camdan çektim.

Geldiğinden beri yemek yapmak için çabalayan Seonghwa, bitirdiği yemeği ile beni masaya oturtmuş ve yemek yemek için masayı kurmaya başlamıştı.

Sandalyelerimizin önüne babaannemin yeni nesile uyarak aldığı ve ölmeden önce kullanıp kullanmadığını bile bilmediğim iki porselen tabak koymuştu.

Yanına metal kaşıkları koyarken sağ taraflarına da tatlı çatallarından koymuştu.

Marketten aldığı meyve suyunu önüme bırakırken o da oturmuştu. Belinde ki önlüğü çıkartıp masanın boş kalan diğer yanına atmıştı. Bakışları bana döndüğünde bekletmeden konuştu.

"Fırını kapatmama henüz var." Eliyle fırında ki soslu tavuğu gösterdi. Fırın ışığının çarptığı iştah açıcı yemeği es geçip kafamı salladım.

"San'dan n'aber?"

Bakışlarım yüzüne döndüğünde zihnimin en ücra köşesine zincirlediğim düşüncelerim bir bir akın etti.

İki gün boyunca ondan tek bir haber alamamıştım açıkçası. Evine gidip onunla konuşacak bir yüzümde yoktu.

Olanları hatırlıyordum. Karman çorman olmasa bile neyin neden olduğunu biliyordum. Sabah uyandığımda yanımda olmayışı beni derin bir boşluğa iterken düşünmeye başlamam gecikmemişti zaten.

Ona karşı içimde biriktirdiğim hislerimin yüzde kaçının onun tarafından ciddiye alındığını bilmesemde duygularım beni ezmeye yetiyordu. Belki onun için bir arkadaştan ibarettim.

"Bilmiyorum." dedim bakışları üzerime sabitlenmiş Seonghwa'ya.

"Yarın doğum günü." dedi. Biliyordum, şahsen tek başıma kutlamak daha cazip geliyordu. Oysaki Seonghwa hep beraber kutlamayı teklif edecekti.

"Hongjoong ve Mingi bir parti ayarlamışlar. Aslında ev partisi olacaktı ama sonradan gelişerek mekanda yapmayı kararlaştırmışlar." Söyledikleri ile kafamı salladım. Ne demiştim size?

"San'ı mekana sen getireceksin." dedi emrivaki yaparak. Gözlerim bir müddet büyüdü sonra küçüldü.

"Neden ben?" diye sordum. Elleri önünde birleşirken gülüp konuştu.