𝐆𝐨𝐦𝐁𝐮𝐫𝐙𝐚

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 1

❝Main Character POV:❞

I always go to the library after school. And it has always been my comfort place here, even the garden of the school.

I'm only a normal girl, nothing special about, nothing interesting about. Nais kong sabihin, na ako'y ginawa para sa wala, I don't have a purpose to be here in this world. Kaya tanong ko palagi.. Bakit ba ako naririto pa? Kung.. Wala namang kaexci-exciting rito para sa akin?

Nang ako'y naghahanap ng libro, I saw a book that fell.. I got curious on what this is, I've had nothing to do but to pick it up. Ano nga ba ito? Tanong ko.

When I opened the book, I suddenly felt dizzy. I closed my eyes, letting my body take the lead. A weird sound that I heard, it was getting closer and closer.

Is it my time na ba? If it is.. Then finally.

➤ The book has opened.

The sound of the pen was getting louder and louder, which also symbolized the type of writing is cursive. Español, as it showed.

Cough! Cough!

❛ Asan ako?❜

My voice echoed on my mind.

"Binibini?"

I heard.

I opened my eyes, seeing someone that wore an old style of a Filipino wear.

Bumangon ako nang dahan dahan, inalalayan ako nung tao na kasama ko. Who's she? Asan ako? Why am I here?

I had many questions on my mind, but I knew no one could answer this. I can only find out myself.

"Binibini, buti at ayos ka lamang! Ika'y biglang nahimatay.. Hindi ko alam kung bakit, pero kung tutuusin ay baka sa init ng panahon ngayon ay ika'y nadala sa init. Mga madre, paypayan nyo siya! Bilisan ninyo, hindi tayo makakapag-hintay!" sabi nung babae.

Tumakbo ang mga madre sa aking unahan at pinaypayan ako ng dahan dahan, pero malakas ang pagkapaypay ng mga ito.

Mukhang ako yata'y siguro'y napunta sa ibang katawan ng tao.. Kilala na kaagad nila ako. Ano ang pangalan ko rito? Paano ko nga ba malalaman? Kung mahahalata rin nila kung itanong ko man ang aking pangalan, ay masasabi nilang ako yata ay nauntog o kung anuman.

Hindi nalang ako nagtanong, at nag-act nalang ako na alam ko ang lahat ng ito.

GomBurZa.. Looks like I've heard this already, base sa pagkakaalala ko. Dito ako siguro napunta, sapagkat ako'y isang tanga.. Mapupunta nga ako dito. Pero masaya ako na wala na ako roon, dahil ayoko na sa lugar na iyon.

Tumayo ako, at nagulat ang mga madre. They were panicking as they started to scream in sync. I jumped in surprise, hearing their screams as my body shivers to it's loudness.

"Bakit kayo nasigaw?" Tanong ko ng mahinahon.

"Ah, wala ho binibini! Nagulat lamang kami dahil akala namin ay ika'y nahulog sa higaan, pasensya." sabi ng isang madre, nag-agree yung iba.

"Maaari ba akong lumabas saglit?" Tanong ko muli.

"Syempre naman, binibini! Tawagin nyo lamang kami kapag ika'y may kailangan, at kami ay agad agad papariyan!" sabi ulit ng isang madre.

Tumango ako, at lumabas. Kita kong meron pala akong hinahawakang pamaypay, kaya ako'y nagpaypay. Hindi ko kita kung anong hitsura ko ngayon, pero sana hindi magulo yung buhok ko.

Nang ako'y naglalakad, tumigil ako sa isang bilyaran. Pumasok ako at nakita ang mga naglalaro, umupo ako sa isang tabi at binigyan ako ng inumin nung Waiter.