Ibalhin ‘ko sa isa ka panganod,
Nga wala nagalangoy sa langit suno si’ya nga luyag,
Kundi sa baylo nagapadis-og sa palad ka hangin.
Oo—ibalhin ko sa isa ka panganod,
Nga wa’y ‘ga kabalaka kung diin siya
Paliron sang huyop sang langit:
Sa babaw man gid bala sang
Nagalitik nga talamnan,
O kung sa babaw sang lunhaw nga kagulangan?
Wa’y man sini ginapalibugan
Kung sa ano siya idihon sang kamot ka hangin:
Sa gamay man gid bala nga duldol,
O kung sa isa ka bukid sang kaputlion?
Ibalhin na ‘ko sa sina nga panganod,
Kay tuloka: pirme ini nagalutaw sa mataas nga duug,
Kag kaangay sang niebe ang iya kapution.
Turn me into a cloud,
That swims not in the sky of its own accord,
But instead lets the palm of the wind nudge it.
Yes—turn me into a cloud,
That worries not about where
The blow of the sky may bring it:
Is it over a cracked field,
Or over a lush forest?
Nor does it concern itself
With into what the hand of the wind may shape it:
Is it into a small cotton,
Or into a mountain of purity?
Turn me into that cloud already,
For look: it perpetually floats in a high place,
And is as white as snow.
