Overrid

7

U

မာန် စာအုပ်ထောင့်စွန်းကြောင့် နာကျင်သွားသည့် မေးရိုးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဒေါသထွက်လာသည်။
ဒီဆရာ သူ့မျက်နှာကို ဘယ်နှခေါက်လောက် နာကျင်အောင် လုပ်ဖို့ စဉ်းစားနေတာလဲ!။

မာန် ထိုစာအုပ်ကို ကောက်လိုက်ပြီး လက်ထဲ အလေးချိန် ချိန်ဆကာ သုဇင်မျက်နှာသို့ ပြန်ပစ်ပေါက်လိုက်သည်...

မာန့်အပြုမူကြောင့် သုဇင် မျက်စိစုံမှတ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာ ထိခပ်လာမယ့် နာကျင်မှုကို စောင့်နေသော်လဲ ဘာမှဖြစ်မလာ။ သူမျက်စိဖွင့်ကြည့်မိတော့ မာန်က စာအုပ်လက်ထဲကိုင်ထားဆဲဖြစ်ကာ သူ့ရှေ့လက်တစ်ကမ်းသို့ ရောက်နေပြီ။
"ကိုယ့်အလှည့်ကျ နာတတ်တယ်နော် သုဇင်"

သုဇင် ရှက်သွားသလို ဒေါသလဲ ပိုထွက်လာရသည်။ တစ်ဖက်လူက သူ့ကျောင်းသားလေ။ ကျောင်းသားတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်တောင် ရိုင်းစိုင်းပြီး အထိန်းကွပ်မဲ့ရတာလဲ!။
သုဇင် ဒေါသထွက်နေပေမယ့် မာန်ကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးသာ။
"မင်း! ထွက်သွားတော့ ၊ မင်းမျက်နှာ ငါမမြင်ချင်ဘူး"

မာန်က သူ့အိပ်ကပ်ထဲက ဖုန်းထုတ်လိုက်ကာ
"ဆရာ..ဒီဖုန်းထဲမှာ ဘာရှိမယ် ထင်လဲ"

သုဇင် မျက်နှာမကောင်းတော့။ မတွေးဘဲတောင် ညကအဖြစ်ပျက်ကို ဒီခွေးကောင် ယူထားမှန်း သိသာနေပြီ။
"ဖျက်လိုက်၊ မင်းဘာလိုချင်လဲ၊ ဒီလအတွက် စာမေးပွဲ မေးခွန်းလား..။ ငါပေးမယ်"

မာန် အားရပါးရ ထရီတော့သည်။
"မေးခွန်း..?၊ ဆရာမေ့သွားတာလား၊ ဒီလီးကြီးကြီးနဲ့ ကျွန်တော်က ဆရာ့အတန်းထဲက အတော်‌ဆုံးကျောင်းသားဆိုတာ၊ ဆရာ့မေးခွန်းလွှာမရှိလဲ ကျွန်တော့်အဆင့်တစ်ကို ဘယ်ခွေးမှ လာမယူနိုင်ဘူး၊ အဲလို မေးခွန်း အစုတ်လောက်နဲ့များ ဒီလောက် တန်ဖိုးကြီးအရာကြီးကို လာလဲချင်တယ်ပေါ့"

"မင်းဘာလိုချင်တာလဲ ၊တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်"
"ဆရာ့ကို fuck ခွင့်ပေးပါလား၊ တစ်လ..အာ မဟုတ်ဘူး ..နှစ်ဝက်၊ နှစ်ဝက် ကျွန်တော့်အတွက် ပေါင်ကားပေးလေ ၊ ဒီထဲကဟာကို ဖျက်ပေးမယ်"
"Fuck! "
" အင်း fuck ပေးမယ်"
"မာန်!!!!!"