﹝Djiem's Point Of View﹞
Hindi pumasok sa isip ko kung gaano kalungkot ang naging buhay n'ya. Kaya pala ayaw n'yang nag pa interview at walang nakakaalam ng totoong s'ya dahil ayaw n'yang ipakita sa iba na mahina s'ya. Na kaya n'yang lagpasan kahat ng problemang hahadlang sakanya. Pero naisip ko, papaano kung hindi naging ganto ang buhay n'ya, papaano kung ipinaramdam sakanya ng mga magulang n'ya kung gaano s'ya kahalaga, at ang pakiramdam ng minahal ng isang magulang. Dahil walang sino mang tao ang makakapantay sa pag mamahal ng isang magulang.
"Ano pa, ano pang tinatago mo?" I want to help him, gusto kong makaya s'ya sa nakaraang lumamon sakanya pababa, gusto ko sa isang araw na gigising s'ya at wala ng iisiping madilim na nakaraan sa buhay n'ya
Gusto kong maramdaman n'ya kung gaano ko s'ya kamahal, Ayokong makaramdam s'ya ng sakit.
"Are you sure?" mabilis naman akong tumango "Yes"
"No, I can't" Tumayo s'ya bumalik sa pagkakahiga sa kama
"Why?"
"I don't want to"
"At bakit? paano kita matutulungan n'yan kung ganyan ka" Tumingin naman s'ya sakin. iyong titig na nag babanta na kapag nag tanong pa ako malalagot na ako.
"I don't f-cking need your help" Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Sa sobrang galit ko ay inisang hakbang ko lang ang pagitan naming dalawa at malakas na sinampal s'ya.
His too much, ako nanga ang nag mamagandang loob na tulungan s'ya pero ganto pa ang sasabihin n'ya
"You--"
"Yeah, I slapped you. ano naman?" Galit na ako.
"Bakit hindi mo ako hayaang tulungan ka? bakit ayaw mong malaman ko kung anong trabaho mo dito sa Turkey? Bakit ang laki ng bahay mo dito? Bakit madaming body guard na nakapalibot sa bahay mo" I stopped, Pakiramdam ko na ang dami kong tanong
Pero kanina kopa talaga gustong itanong yon sakanya "B-bakit may baril sa ilalim ng unan mo?" Mahinang saad ko pero sapat lang naman para marinig n'ya.
Pag pasok ko palang dito sa kwarto kanina ay bumigat na ang pakiramdam ko, Habang nakahiga sa kama kanina ay nakapa ko yung baril, Natakot ako at hindi ako nakagalaw, Dala na din ng pagod ay nakatulog ako
"Don't tell me" Inangat ko ang tingin ko sakanya. Diretsyo na nakatingin s'ya sa mga mata ko at parang walang narinig o hindi lang s'ya nag pa apekto sa sinabi ko "You're??" Please god, sana hindi totoo ang iniisip ko, sana sabihin n'yang hindi totoo
"Yes" Halos hindi ko maramdaman ang hininga ko, I'm right? "Tama ang iniisip mo"
Hindi ako nakagalaw, hindi ko maramdaman ang buong katawan ko, kahit na ang pag hinga ko hindi ko maramdaman.
Hindi yon totoo, nag bibiro lang s'ya. But why it sound so real
"B-bakit ngayon mo lang sinabi? bakit ngayon pa na nandito ako sa bansa mo, Bakit ngayon pa na mag kaka anak ako sayo" I can't believe this, Parang wala lang sakanya ang mga sinabi ko.
"M-mafia..." Wala akong maramdaman, kahit na ang sarili kong boses hindi ko marinig dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko
"Wife,"
"Don't touch me" Lumayo ako sakanya dahil alam kong traydor ang katawan ko. Dahil sa oras na lumapat ang mainit na katawan n'ya sa katawan ko kusang yayakap ang katawan ko sakanya.
"I know you'll be afraid, kaya ayokong malaman mo" Humakbang ako paatras dahil papalapit s'ya ng papalapit sakin.
Sa bawat pag layo na ginagawa ko ay nakikita ko sa mga mata n'ya na nasasaktan ko s'ya. Hindi ko lang na matangap na ganon ang trabaho n'ya.
