Part 9

375 14 2
                                    

Zawgyi code

မာန္လိႈင္းတင့္သည္ထိုေန့မွစ၍ေျခရာေဖ်ာက္သြားသည္မွာရက္ကိုလစားလို႔ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပဲြႀကီး ေအာင္စာရင္းထြက္လာသၫ့္ေန့ထိတိုင္ျဖစ္သည္။သူ(မ)မ်က္ႏွာကိုအေဝးကသာေငးေနတတ္သၫ့္သူမ်ိဳးအျဖစ္ မာန္လိႈင္းတင့္ကရွင္သန္ရသည္။

"ငလိႈင္း…မင္း ကေလးမေလး စာေမးပဲြေအာင္သတဲ့… ဂုဏ္ထူးေလးဘာသာေတာင္ပါတယ္ဆိုဘဲ"

"တကယ္ေတာ္တဲ့ကေလးမေလးဘဲ"

"မင္း…သူ႔ကိုလာေတြ့မွာလား"

"ဒီပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုစိတ္ေမြးၿပီးလာေတြရက္ပါ့မလဲ"

ဝွီးခ်ဲေပၚထိုင္လ်ွက္ ေခ်ာင္းတဟြပ္ဟြပ္ဆိုးေနသၫ့္မာန္လိႈင္းတင့္မွာစာေမးပဲြေအာင္သြားသၫ့္ေဆးအတြက္ဂုဏ္ယူသလို သြားမေတြ့ႏိုင္သၫ့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲအျပစ္တင္စိတ္ျဖစ္မိသည္။

"ေဆးအတြက္ လက္ေဆာင္ပို႔ခ်င္တယ္မင္းကူညီေပးမလား"

"ရပါတယ္ကြာ…ကူညီရမွာေပါ့"

"ေဒစီပန္းေလးေတြနဲ႔ မုန႔္ေလးေတြပို႔ေပးလိုက္ပါ"

"ေအးပါကြာေအးပါ"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…ကုန္က်စရိတ္အားလံုးငါလႊဲေပးလိုက္မယ္…သူ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔အထိေပါ့"

"မင္း…မင္းအဲ့ေလာက္ထိလုပ္ေပးမလို႔လား"

"ခ်စ္ရတာကိုး"

မ်က္ရည္ဝဲလ်ွက္ေမးခြန္းကိုေျဖမိသၫ့္မာန္လိႈင္းတင့္ခင္ဗ်ာ ဘယ္သူကၾကၫ့္ၾကၫ့္သနားစရာအတိျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူျဖစ္ေတာ့မဲ့ခ်စ္ရတဲ့မိန္းမပ်ိဳေလးကို ေငးခြင့္ေတာင္မရေတာ့တဲ့အခါ မာန္လိႈင္းတင့္ကပိုမိုသိမ္ငယ္စိတ္ဝင္လာရသည္။

"ေဆးေရ…ေဆး"

မနက္ခင္းေလထုေအးေအးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရင္းမင္းထင္တစ္ေယာက္ မိန္းကေလးငယ္၏ေနအိမ္ေရ႔ွကိုေရာက္လာသည္။

"ဦးထင္…"

"လက္ေဆာင္လာပို႔တာ…တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္သြားတဲ့အတြက္ေရာ ဂုဏ္ထူးပါတဲ့အတြက္ပါလက္ေဆာင္ေပါ့"

"ကိုႀကီးေရာဟင္…ကိုႀကီးမလာဘူးလား"

"ဒါက သူပို႔ေပးလိုက္တာပါ…ဒါနဲ႔ ညည္းအေမေရာ"

ချစ်သူပေးသောဆေးWhere stories live. Discover now