Kaç gündür bavulumu hazırlamaktan belim kopmak üzereydi. Gerçekten çok yorulmuştum. Üniversiteye gideceğim için yeni bir çok kıyafet almıştım. Giyim tarzımı baştan aşağı değiştirmiştim. Fakat bavuluma sığmıyorlardı.
"Anne galiba senin dediğini yapsak daha iyi olacak."
Annem bavuluma sığmayan kıyafetleri kargo ile göndermeyi düşünmüştü.
"Bak, böyle katlarsan sığmaz tabi."
Bavulumdaki kıyafetleri çıkarıp tek tek kendi taktiği ile katladı.
"Bak sığdı."
Makyaj ve bakım malzemelerimi de yanımda taşıyacağım çantaya koydum. Çok makyaj yapan biri değildim fakat arada sıra hafif makyaj yapmak hoşuma gidiyordu.
Her şey hazırdı. Yarın sabah namazı ile yola çıkacaktık. Bundan dolayı erken yatmam gerekiyordu ama yatamadım. Heyecandan gözüme uyku girmiyordu. Belki uykum gelir diye telefona bakmaya başladım. Bir kaç dakika sonra gözlerim kendiliğinden kapandı.
Alelacele uyandık, hemen her şeyi arabaya yerleştirip yola çıktık. Yol boyunca şarkılar ve güzel sohbetler eşliğinde ailece ilerledik. Bol bol nasihat dinlemiştim üniversite için. Bunalmıştım. Gördüğümüz bir restoranda durup kahvaltı ettik. Çok güzel bir yerdi. Restorantın yanında şelale vardı. Her taraf yemyeşildi.
Herkes yemeğini bitirmiş çay içerken şelalenin yanına gittim. Şelalenin hemen yanında bir salıncak vardı. Orada oturup şelaleyi seyrettim. Cidden çok güzeldi. Etrafa bakınırken ablamın elindeki telefonu bana doğrultup fotoğraf çektiğini görünce,
"Beni mi çekiyorsun?" dedim.
"Evet, çok güzel duruyordun."
Şımarık gülüp bir daha çekmesi için başörtümü düzeltip pose verdim.
"Bir de böyle çek."
Çekip yanıma geldi.
" Bakim." Diyip telefonu vermesi için elimi uzattım.
"Gruba attım oradan bakarsın."
Telefonumu açıp aile grubumuza girip baktım. Güzel çıkmıştım. Telefonu kapatıp ablama döndüm.
"Benden kurtuldun he."
Bana dönüp baktı.
"Öyle deme ya , özlicem seni."
"Yalan."
"Yalan falan söylemiyorum."
Ona tatlı tatlı bakıp. "Bende seni özlicem." dedim. Bu sözümü mezarında söyliceğimi nereden bilebilirdimki.
