BİR BERDEL MASALI

BERDEL

YUSUF ALİ HAZNEDAR

Kardeşim dediğim insanın ihanetine uğradığım, Hem de evleneceğim gün...
Arkamda gözü yaşlı bi kadın bıraktım.
Ben sevdiğim kadını düğün günü başka bir kızı kaçırarak terk ettim...
Şimdi ise hızla merdivenlerden inip bir zamanlar dostum dediğim adama baktım. Elindeki silahı bana doğrulttu.
"Kardeşim nerededir Yusuf!" diye hiddetle bağıran adama gülerek "Benim odamdadır Berdan ağa bir mahsuru yoktur ya" diyip adamın damarına basıyordu. Bir kaç adım daha atıp yaklaştı. Silahı hala bana doğrultuluydu.
Benim silahım ise elimdeydi hala. Bu bile kimin gerçek dost olduğunun kanıtıydı.

"Berfin! çık kardeşim korkma kimsenin kılına dokunmasına izin vermem hadi çık abim" diyen adama karşılık olarak " Onu o kadar güzel uyardım ki aşağı inmemesi için istesede inemez" diyen Yusuf yüzüne inen yumrukla beraber geriye doğru sendeledi .

Berdan öfkeden deliye dönmüştü. Yusuf'un kardeşini kaçırdığını duyar duymaz soluğu burda almıştı. Can dostum dediği adamı kendi elleriyle öldürecek kadar öfkeliydi. Yusuf ikinci yumruğu havada yakalayıp, kolunu çevirdi. Onun öfkeli olması gerekirken ki öfkeliydi. Berdan efendi ondan daha çok öfkeliydi. "Düğünümü mahvettin lan şerefsiz! " diyip bu sefer o Berdan'a yumruk attı. Konağın ortasında birbirlerine girmişlerdi.

Haznedar aşiretinden bu haberi duyan herkes konağa akın etmeye başlamıştı. Kimse yerde yumruk yumruğa dövüşen ikilinin arasına girmeye cesaret edemezdi.Bir kişi hariç... merdivenden inip koşarak ikiliye giden Berfin'den başkası cesaret edemezdi. " Yusuf...
Abii.... durun Allah aşkına durun yeter!"
Hiddetle bakışlarım yalvaran kadına döndü. Bir insan hiç mi değişmezdi.

SON kez altımda yatan adamın suratına yumruğu geçirip üzerinden kalktım. Öfkeli bakışlarım yeşil gözlü cadıdaydı. Bir kere söz dinlese dişimi kırıcam zaten.
Berdan hızla ayağa kalkıp kardeşinin bileğinden tutup arkasına aldı. Benim gözlerim kapının önünde ellerinde silahlarını Berdan'la Berfin'e doğrultmuş olan adamlarım ve kuzenlerimdeydi. Bir seçim yapmak zorundaydım. Kardeşimin canına karşılık Berfin 'nin hayatı.... hemen karar vermek zorundaydım. Babamlar ve aşiret büyükleri geldiğinde her şey için geç olabilir. Gözlerim küçük cadıya döndü. Bakışlarımız birleşince kaşlarımı çattım. Hiç bir zaman o gözle bakmadığım kadını şimdi mecburiyetten
iki aşiret düşman olmasın diye karım yapmak zorundayım. Gönlümde başkası varken. Bakışlarım yanındaki haysiyetsize kaydı. Başımı iki yana sallayıp asıl bombayı ortaya attım ve
" Sen kendi hayatın için Kardeşinin hayatını mahvettin. Belki sana ya da kardeşime bir şey yapamam ama..." gözlerim Berfin'e döndüğünde "ona hayatı zindan edicem Berdan Xozan! " diyip niyetimi belli ettim. Berdan bunu beklemiyor olucak ki şaşkınlıkla baktı bana. Kaşlarını çatıp " sakın ola ki bu hatayı yapmıyasın Yusuf andım olsun ki ne kendi canımı düşünürüm ne de Rojda'nınkini ben kardeşimi senin ve ailenin eline bırakmam!" diyerek kardeşinin elini tutup çıkmak için arkasını döndü. Lakin ellerinde silahlarla konağın kapısında dizilmiş adamları görünce bir havaya ateş edip " çekilin lann!.... Yüzünü bana çevirip " söyle adamlara çekilsin Yusuf yoksa.." öfkeyle kıstım gözlerimi " Yoksa ne! ne olur lan!... " dediğimde konağın kapısından içeri giren
Babam hızla Berdan'nın yanına gidip namı değer tokatını attı. Başı sağa savrulan Berdan'la bakışlarımız kesişti.

Berfin 'nin yaşadığı şaşkınlıktan eliyle ağzını kapadı. " Bir de utanmadan tehdit mi ediyorsun lan it herif!. Sen benim kızımı nasıl kaçırırsın lan!... Seni adam bildik soframıza oturttuk, evimize aldık sen kızımıza göz koydun namussuz!..."
Babam da benim kadar öfkeliydi lakin eğer şu anda Berdan 'nın kafasına sıkmadıysa benim düşündüğümü düşünüyor demektir. Berdan tek kelime edemedi. Korkudan mı yoksa saygısızlık yapmamak için mi bilmiyorum.Ama başı dahi öne eğikti. Babam " madem böyle bir halt yediniz kızımla beraber, o zaman olucaklara karar ver Berdan Efendi" dedi.