Mucize Asker

7.BÖLÜM/EMİN MİSİN?

O giremediğim kurum
odasındayım.Doktorlar,yöneticiler ve diyer gereksiz insanların önünde.Artık hastanede kalmak istemiyordum.Beni kovsalar umrumda değildi.Çünkü içimde bitmek bilmeyen bir öfke vardı.

Biraz bekledikten sonra yöneticilerden biri konuşmaya başladı "Ne kadar iyi bir doktor olsanda,bu kavgalarına bir son vermen gerekiyor."dedi.Sesimi çıkartmadım.Tanju hoca hemen söze girdi "Bence bir şans daha verelim,hastanemizin böyle bir doktoru kaçırmaması lazım."dedi endişeyle.

Bir süre aralarında birşeyler konuştular ve Vuslat söze girdi "Hadi yine iyisin Doruk.Sana son bir şans veriyoruz."dedi, ayağa kalktı.Çantasını alıp yanımda geldi.Sessizce"Sana bu şansın neden verildiğini unutma."dedi.Ona anlamayak baktım.O da gülerek yanımdan uzaklaştı.

Herkes bir anda ayaklandı ve bende kurum odasından çıkarken Tanju hoca yanıma geldi ve "Ne zaman konuşucaz?Ben senin öz babanım,artık doğru dürüs konuşmamız lazım."dedi.Ona baktımğımda yüzünde bitkin bir ifade vardı. "Şu an hiç zamanı değil."dedim ve hızlı adımlarla ordan uzaklaşmaya çalışırken,kolumu tuttu ve durdum.Konuşmaya başladı "Tam zamanı."dedi.Ona sinirle baktım ve "Ailemdeki tüm pisliklerin hayatımda belirdiği zaman mı?"diyip yanından gittim...

Kantine indim ve iki şişe soğuk su alıp ilk şişeyi bir içişte bitirdim.Cam kenarında bir yere oturdum ve düşünmeye başladım...Yanına Tanju hoca geldi ve karşıma oturdu.

Biraz durduktan sonra dayanayıp söze girdi "Seni anlamak istiyorum.Ama ailen hakkında."dedi ve sustu.Sonra hızla devam etti "Onları tanımıyorum,nasıl birileri olduklarını bilmiyorum.Ya Doruk ben senin bu yaşına neler yaşadığını bilmiyorum."dedi umutsuzca. Güldüm.Sonra konuştum "İşte bunları bilmeden karşıma geçim ben senin babanım diyorsun."dedim.Tanju başını olumlu anlamda salladı.Sonra ayağa kalktı ve ona baktım.O da bana...Sonra söze girdi "Bişi olursa yanıma gelebilirsin...Oğlum."dedi ve hızla uzaklaştı.

Diyer suyu da hızlıca içtim ve kantinden acile gidicekken bir anda yer şiddetli bir şekilde sarsıldı.Biraz sürdükten sonra bitti.

Herkes korkuyla deprem olduğunu sanıp birilerini aramaya başladı...Ama deprem diyildi.Bu sarsılma büyük bir makinenin patlamasıydı.

Ben ne olduğunu anlamadan telefonuma bildirim geldi.

Berhayat Dahileri adlı guruptan 2 bildiriminiz var

Hemen guruba girdim ve bildirimleri okumaya başladım.

Tanju Hoca
-Çocuklar az önce bir patlama olmuş ve büyük ihtimalle kazan dairesind-

Gerisini okumadan direk telefonu kapatıp cebime koydum.Koşarak kantinden çıktım...

Kazan dairesine inen merdiven bile yanıyordu.Hemen bi yangın tüpü aradım.Karşıdaki yangın tüpünü görür görmez oraya koşutum ve camı kırıp tüpü aldım.

Tüpü açıp ilerlemek için önümdeki ateşleri söndürdüm.Kazan dairesinin kapısının önüne gelene kadar ateşleri söndürdüm.Tüpün bitmişti.Onu bir kenara attım ve kapıya tekme atıp girdim.

İçeri girdiğimde karşımda Aliyi gördüm onun yanına gelip konuştum."Ah be Ali Vefam,tek başıma kahraman olmak istiyordum."dedim.Vefa ağlayarak söze girdi "Orda Dora varmış..."

Bir süre öylece bekledim.Ali'nin dediklerini duymuyordum.Hiç düşünmeden ateşlere atladım.

Bir kadın gördüm ve hemen onun yanına koştum.Yüzüne baktığımda Dora değildi.Yöneticilerden biriydi.

Hemen kadının namzına baktım.Gülerek Aliye bağırdım."Yaşıyor Ali,ama Dora değil."dedim.Ali bu sefer daha da tedirginlikle sordu "N-e ordaki Dora değilse.Dora kaç Saattir nerde?"

××××××××

"Anlamıyor musun Tanju!Dora yok diyorum."dedim tedirgin ve öfkeli bir şekilde.Tanju ise sakince "Guruptaki tüm mesajları okudun mu?"dedi.Hızlıca cebimden guruba girdim ve diyer mesajı okudum.

Tanju Hoca
Bi de Dorayı buldum kaç saatir ortada olmadığı için acil-

Telefonu kapattım ve acile doğru koşmaya başladım.Acilin kapısının önüne geldim ve acile daldım.

Onu görünce  rahatladım ve ona doğru yürümeye başladım.

Dorada beni görünce bana sarılmak istedi ama ben izin vermedim ve onu öptüm...
(Böyle bi aşkımız olmadı ya)

Birkaç saniye böyle kaldıktan sonra Ali Vefa içeri dalıp "NAZLIIII BAK BEN SANA NE ALDIM."

Doradan ayrıldım ve Aliye sinirli bir bakış atım...