Gizemli Ev

Gece Evdeki Gizemler

Bu gece eve gireceğiz. Bilal, hazırlıklarını yap, tuz ve demir sopalarını almayı unutma. Saat 9'a gelmişti, eve doğru girdik. Ev kasvetli ve eskiydi. Ruhları bulmak için hayalet bulucunun sinyallerini kontrol ediyorduk. Birden sinyaller tavan yaptı ve arkamıza doğru döndüğümüzde bir ev ruhu gördük. Ona acıyorum, bu eve tıkılıp kalmış. Demir sopayla hızlıca müdahale ettik ve bir anda yok oldu. Fenerimizin ışığı yavaş yavaş azalmaya başlıyordu. Az sonra merdivenlerden yukarı çıktık ve çok ilginçtir ki koridor uçsuz bucaksızdı. Bir sürü kapı vardı. İlk kapıdan içeri girdiğimiz an kapı üstümüze doğru kapanı verdi. Yavaş yavaş ilerliyorduk, çok acayiptir ki bir koku aldık, burun deliklerimizin yamulduğunu hissettik. Bazı sesler duyduk, karşımızdaki bir yansımaydı. Güzel bir aile sofrasını izliyorduk, fakat büyük adam sofradan kalktı, eline bıçağı alıp fevri hareketlerle saldırmaya başladı. Kadın ise "kaç çabuk" dedi. O sırada çocuğu yakaladı ve sonrası tahmin edilebilir. Dikkatimi çeken şey, adamın gözlerinin siyah olmasıydı, yani ele geçirilmişti. Sonrasında kapıyı açmaya çalışsak da nafile, sanki kapı birinin kontrolü altındaydı. Gözümüz eski bir sandığa ilişti. İçinde aileden kalma fotoğraflar vardı. Sanırsam içlerinden birine uzandım, tam o sırada kulağıma şöyle fısıldandı: "Buradan hemen gidin, yoksa evde başka gariplikler de göreceksiniz." Elimden fotoğraf düştü, tam alıyordum ki Bilal'in hiç konuşmadığı aklıma geldi. "Hey Bilal, neden konuşmuyorsun?" diyordum ki, Bilal iki büklüm yerde yatıyordu. Nabzını kontrol ettim, yaşıyordu. Bir anda kalkıverdi, terler içindeydi. "Bilal, ne oldu? Ne olmadı ki?" "Bir kabus gördüm. Bir adam yatağa doğru eğilmiş ve bir çocuğa doğru şöyle fısıldadı: 'Sana bir şey göstereceğim, ama ona layık olman lazım.' dedi ve çocuğu yanına alıp gitti. Evden uzaklaşırken ev yandı, içerdeki çığlıklar yürek dağlayıcıydı. Sonra garip bir şey hissettim."