Alaimisema (gxg)

•Ep 1•

Slm cnmler. Yeni kurguma hoşgeldinizz!! Eğer benim gibi tarihi, saray entrikaları, yasak ilişki gibi şeyleri seviyorsanızz gxg olarak kurgulanmış bu hikaye tamm da size göre. Bu hikayeyi keyfî bir şekilde yazıyorum. Yani onu bunu eleştirmek yerine okuyup keyif almaya bakalım. Yorumlarınızı merakla bekliyor olacağım. Keyifli okumalarr 💋

(Bu kitap gerçekte yaşanmış herhangi bir dönem ya da devletten bağımsızdır.)

                              {2024}

Hayat. Ne garip bir kelime, öyle değil mi? Her insan için ayrı bir tanımı var. Kimine göre mutlulukla, kimine göre hüzünle tanımlanıyor. Ben mi? Bana göre ikisi de değil. Hayatım boyunca bu iki duyguyu da hiç uç seviyede yaşamadım. Genelde insanların elindekilerle yetinip mutlu olması gerektiğini söylerler, ancak ben elimdekiyle yetinmeyi tercih etmiyorum. Neden daha fazla şeye sahip olabilecekken daha azıyla yetineyim ki? Yemek yapmayı da öğrenebilirim, dövüşmeyi de. Sınırlarla kendime ket vurmayı sevmem. Henüz yirmi iki yaşındayım ama şimdiye kadar elimden gelen her konuda kendimi geliştirmeye çalıştım. Ve hâlâ da geliştirmeye devam ediyorum.

Yine bir gün yatağımda uzanmış gl üzerine bir kitap okurken (kişisel gelişim denince de gl) yukarıdan bildirim gelmesiyle ofladım. Tam heyecanlı yerinde olacak şey miydi bu? Doğrulup bildirimin ne olduğuna baktım.

(0850 *****)
Odanda öylece oturup hayatının aşkının seni bulmasını beklemekten sıkılmadın mı?
O, Uluhan Sarayı'nda seni bekliyor.

Başımı kaldırıp gür bir kahkaha attım. Bu ne komik bir mesajdı böyle? Sanırım artık küçük ergenleri böyle kandırıyorlardı. Bireysel bir numaraya da benzemiyordu hani. Cevap vermeyip kitabıma kaldığım yerden devam ettim. Ancak birkaç dakika sonra yeni bir bildirim geldi. Bıkkınca nefesimi verip tekrar mesaja girdim. Yine aynı numaradandı.

(0850*****)
İnan bu bir şaka değil.
Git ve geç kalmadan onu bul.

Darlayıp duracak mı bu böyle? Hayır bir de neden Uluhan Saray'ında? Saraya şimdiye kadar gitme fırsatım olmasa da hep merak etmişimdir. Ama hayatımın aşkıyla ne alakası var yani? Yavaştan beni bir merak sarmaya başladı. Kabul ediyorum, aşırı salakça. Gözlerimi devirip tüm odağımı kaybetmiş bir şekilde kitabıma döndüm. Yaklaşık yarım saat boyunca da okumaya devam ettim. Fakat aklım hâlâ mesajlarda olduğu için okuduğumu da anlamamıştım. Her zaman böyle mesajlar alan birisi olmadığımdan, aklıma takılmıştı ister istemez. Tamam, şimdilik bunu düşünmemeye çalışacağım. Ama eğer bir mesaj daha gelirse bunun bir işaret olduğunu kabul edip gideceğim.

(0850 *****)
Gitsen de bir kaybın olmaz, öyle değil mi? Hatta emin ol kazançlı çıkarsın.
Pişman olmak istemezsin.

Kendime küfürler ede ede hazırlanıp arabama bindim. Bu kadar meraklı bir insan olmak bir gün başıma çok büyük bir bela getirecekti. Yolda giderken de aynı şekilde salaklığımı sorguluyordum. Bugün bir şey olacağını düşündüğümden değil de, en azından bana sarayı gezmek için bir bahane olmuş oldu. Sarayın biraz uzağına parkedip yürüyerek gelmeyi tercih etmiştim.

Dakikalar içinde sarayın alt kattaki odalarını gezmeyi bitirmiş, üst kata geçmiştim bile. Koridorda ilerlerken bir anda kalbim hızla çarpmaya başladı. Sanki tanıdık bir his tüm bedenimi sarmış, bu yolda defalarca kez yürümüş gibi hissediyordum. Kaşlarım bunu garipseyerek çatıldı. Bu saraya ilk defa geldiğime emindim. Vücudum bunun aksini söyler gibi beni sağ tarafa yönlendirdi. Ezberlediğim bir yol üzerinde ilerliyormuş gibiydim. Koridorun sonundaki ihtişamlı kapıya doğru gittiğimi farkettim. Ancak kapının önünde geçilmesinin yasak olduğunu belirten kırmızı şerit vardı. Durmalıydım. Bedenim her ne kadar beni oraya yöneltse de durmam gerekirdi. Fakat tabii ki de yine merakıma yenildim ve etrafta birinin olmadığından emin olduktan sonra şeridin arkasından odaya adımladım.