"Onu niye eve getirdin ki?! Kendimize yetecek kadar paramız yok bir de onu mu bekleyeceğiz."dedi Deborah."Haklısın ama eğer onu ormanda öylece yatarken bıraksaydım ve ölseydi... hayatım boyunca kendimi affetmezdim."dedi Barbara.
"Ah tamam her neyse şimdi ne yapacağız onu düşünelim en iyisi..."
"Neler oluyor böyle,nerdeyim ben" diye aklından geçirdi Diana.Tam olarak nerde olduğunu henüz bilmiyordu.
"Ahh! Nerdeyim ben?"dedi acı dolu bir sesle kafası resmen ağrıdan çatlıyordu.Barbara hemen Diana'nın uzandığı samandan yapılmış oturak ve yatak işlevi gören şeye oturdu."Daha iyi misin?"dedi şefkatli bir sesle.Diana karşısında ki kıza uzaylı görmüş gibi bakıyordu.Kız resmen ortaçağ dan çıkmış gibiydi...
"İyi..iyiyim teşekkürler.... Ama ben nerdeyim?"diye sordu Diana doğrularak. Buraya ev demek için bin şahit lazımdı...her yanı küf olan bir odacık gibiydi.Su sızdırdığı her sessizlikte belli oluyordu."şey seni ormanda baygın halde buldum hava soğuyordu ve kurtlar çıkmaya başlamadan seni eve getirmenin iyi olabileceğini düşündüm..."dedi barbara.
"Teşekkürler." Dedi Diana ve ekledi" bu günün tarihini söyleyebilir misiniz?Uzun zamandır yolculuk yapıyorum." Diye yalan uydurdu çünkü bu onun zamanı değildi.Yoksa kim böyle bir evde yasayabilirdi aklı almamıştı."Bu ne acele yabancı yoksa bizden korktun mu ya da birinden mi kaçıyorsun?"diye söze atıldı deborah."Çok özür dilerim.kabaligimi mazur görün sadece sizi ne kadar rahatsız ettiğimi merak ettim"dedi utanarak."ablamın kusuruna bakma sen ,o biraz serttir ama çok yumuşak bir kalbi vardır emin ol."dedi Barbara."Şey size nasıl hitap etmem gerekiyor?"diye sordu Diana."Ben barbara"dedi zayıf ince tatlı kız.Diana ikisininde kızıl olduğu yeni fark etmişti."bu da ablam deborah"diye ekledi Barbara." Kardeş olduklarini soylemeden de anlayabilirdiniz ikiside kızıldı ufak farklar hariç çok benziyorlardı.Barbara zayıftı ve yeşil gozluydu.Deborah biraz iri kemikliydi ve mavi gozluydu.kardesine göre saçları fazla kısaydı- omzunun üstündeydi-.
"Ben de Diana tanıştığıma memnun oldum"dedi Diana."Şimdi tarihi öğrenebilir miyim?"diye ekledi hızlıca
"Amma meraklısın ha!"diye çıkışan deborahin sözünü kapı gıcırtısı kesti.içeri 185 boylarinda bir genç girmişti elinde biraz ekmek ve yiyecek var gibi görünüyordu.O da kızıldı.Gozleri yemyeşildi.İceri girdiginde kız kardeşlerinin yanında hoş bir aurasi olan birini beklemiyordu."şey misafirimiz olduğunu bilmiyordum."dedi Robert."emin ol aynı şaşkınlığı bende yaşadım, Robert "dedi deborah.
"Kusura bakmayın size rahatsızlık vermek istemezdim...* Dedi Diana.
"Lütfen özür dilemeyi bırak,Nerden geliyorsun?!" Dedi deborah.
"Ben...ben hatırlamıyorum." Diye yine yalan uydurdu Diana,"başımı çarptığımda hafızamda kayıplar olmuş olmalı"diye ekledi.
"Sorun değil hoş geldin" dedi Robert."kendimi tanıtmayı unuttum ben Robert pek güzel bayan sizin adınız nedir?"dedi muzipçe.
"Diana"dedi Diana.
"Sizinle tanışmak ne büyük şeref bana "dedi robert hâlâ şakalasiyordu.
"Tamam bu kadar yeter! Şimdi seninle ne yapacağız?onu düşünelim"dedi deborah.
"Size yardım edebilirim,yani tabi isterseniz...gidecek bir yerim olduğunu sanmıyorum..."dedi Diana utanmış görünüyordu.
"Aslında edebilirsin...ben leydi Elizabeth in hizmetini yapıyorum eğer seni kabul ederse beraber çalışabiliriz,ne dersin?"dedi barbara.
"Size borçluyum yardım etmek isterim."dedi Diana.
"İyi o halde "dedi deborah.
"Siz kızlar kaynassaniz iyi olur ben bay Luther ahırına gitsem iyi olur."dedi Robert.
"Dikkat et kendine "dedi Barbara.
Barbara bunu söylerken Robert çoktan kapıyı kapatmıştı.
"Daha yeni gelmemiş miydi? neden hemen gitti?" Diye sordu Diana.
Barbara biraz utangaç bir tavırla:
"Evin giderlerini sağlamak için çok çalışıyor..."dedi.
"Ha anladım "dedi Diana canı sıkılmıştı.
"Eğer leydi Elizabeth beni işe alırsa Robert bu kadar çok çalışmak zorunda kalmaz öyle değil mi?"dedi Diana.
"Sen bize yardım mı etmeye çalışıyorsun?"diye sordu deborah.
"Kendimi iyi hissetmen için en azından bunu yapayım "dedi Diana.
"İyi öyle olsun yarın erken kalkacaksin anlaşıldı mı? ayrıca okuma yazman var mı?"dedi deborah.
"Evet...var neden sordun?" Dedi Diana.
"Garip burda okumak sadece soylulara ait bir aktivite "dedi deborah.
"Yani bilmiyorum ailemi hatırlamıyorum,belki de öyle yimdir ."dedi Diana sesi yine sıkkın çıkmıştı.
"Tamam deborah Diana biraz dinlensin biz de seninle bir şeyler hazırlayalım."dedi barbara ve ablasının kolundan tutup odadan çıktı.
'Nasıl geri döneceğimi bulmalıyım ama bu süre zarfında buraya ayak uydurmalıyım'diye düşündü Diana.
Ve samandan yapılmış oturak benzeri şeye uzandı ve gözlerini kapattı.
...
"Diana uyan! Geç kalacağız!"diyen bir sesle uyandı Diana.
"Ha?noldu?"dedi Diana gözlerini zar zor açmıştı.
"Unuttun mu işe gideceğiz hadi kalk!"dedi barbara.
"Ahh çok özür dilerim hemen geliyorum"dedi Diana ve ayağa kalktı.
"Şey barbara,lavabo nerde?"dedi Diana ilk defa aklına gelmişti.
"Dışarda elini yüzünü de orda yikayabilirsin "dedi barbara "seni kapıda bekiliyorum."diye ekledi.
..........................................................................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞE GİDEN YOL
Ficção Adolescente"Bazen ne dilediğimize dikkat etmeliyiz,bazı dilekler hayatınızı değiştirebilir.Tıpkı benim hayatımı değiştirdiği gibi..."
